AΥΤΟI ΠOY EΦYΓAN
Τιμοθεάδης Τιμόθεος
Λέγεται ότι ό Πλάτων scribens mortuus est, δηλαδή ότι άπέθανε γράφοντας. Τούτο
αύτό ίσχύει καί διά τόν άγαπητόν καί έκλεκτόν συνάδελφόν μας Τιμόθεον Τιμοθεάδην.
Μόλις είχε ληφθή έπιστολή του είς τό Προεδρείο τής Ενώσεως μέ τήν όποία άπαντούσε
στό γνωστό πολιτισμένο καί γλαφυρό του ύφος σέ κάποιον έπιστολεογράφο τής έφημερίδος
Καθημερινής ό όποίος κατεφέρετο κατά πάντων καί πασών πού έξασκούσαν τήν Ιατρικήν.
Τού έπταιαν τά Κρατικά Νοσοκομεία , τού έπταιαν τά Δημοτικά, τά Πανεπιστημιακά
καί βέβαια τέλος τού έπταιαν καί τά Ιδιωτικά Νοσηλευτικά Ιδρύματα, δηλαδή τά
Μαιευτήρια τά όποία χαρακτήριζε ώς καλοστημένες μηχανές έκμεταλλεύσεως τού κόσμου.
Τό άν έργαζόνταν καί κοπίαζαν οί ίατροί τού ήτο όλως άσχετο καί παντού έβλεπε
σφάλματα καί άπρέπειες. Τίς ήτο ό φοβερός ούτος έπικριτής τής κοινωνίας μας
καί τών πάντων λίγο μάς ένδιαφέρει. Καί ένώ είχαμε όλοι άναθαρρύνει άπό τήν
γεμάτη άνθρωπισμό έπιστολή Του, ήλθε τό σκληρό άγγελτήριο τού προώρου χαμού
του. O Τιμόθεος Τιμοθεάδης έσπούδασε Θεολογίαν καί μετέπειτα Ιατρικήν καί έλαβε
τήν είδικότητά του μαθητεύσας είς τόν Καθηγητήν Λούρον.
Μετά τήν είδίκευσίν του μετέβη είς τά Γιαννιστά όπου ίδρυσε ίδίαν Κλινικήν Μαιευτικήν
καί Γυναικολογικήν έργασθείς διά τό καλό τών συνανθρώπων του καί προσέφερε τίς
πολύτιμες του ύπηρεσίες διά πολλά έτη είς τούς συνανθρώπους καί συμπολίτες του.
Εγραψε πάρα πολλές έργασίες, έπιστημονικές, κοινωνικές καί ίστορικές καί ήτο
μορφή τής κοινωνίας τών Γιαννιτσών τόσον διά τό τό ήθος του όσον καί διά τήν
Έπιστημονικήν του κατάρτισιν καί Ανθρωπιστικήν του προσφοράν είς τήν κοινωνίαν
τών Γιαννιτσών. Οαείμνηστος Τιμόθεος Τιμοθεάδης μετέσχε ένεργώς στην Ενωσήν
μας καί έργάστηκε πάντοτε μέ συνέπεια καί συνέβαλε στήν έκπλήρωση τού έργου
της.Εξελέγη έπανειλημμένως είς τό Διοικητικόν Συμβούλιον της καί διετέσε καί
Αντιπρόεδρος έπί σειράν έτών. Τά « Θέματα Μαιευτικής καί Γυναικολογίας » κοσμούνται
άπό τού πρώτου σχεδόν τόμου των καί καθ όλα τά 18 έτη τής συνεχούς των κυκλοφορίας
μέ άρθρα του.Ητο ό έμπνευστής τής ήμερίδος τής Ενώσεώς μας είς τήν Κομοτηνήν
τό 1997 περί τού δημογραφικού μας προβλήματος πού έπληττε καί πλήττει τήν χώραν
μας. Συμπαραστάθηκε πάντα στό έργο μας καί στίς προσπάθειές μας καί μάς ένίσχυσε
διά έργου καί λόγου. Η Ενωσής μας διατηρεί άγείρω τήν μνήμην τού άγαθού καί
καλού άνδρός καί έκφράζει τά βαθύτερα συλλυπητήρια της είς τήν οίκογένειαν τού
μεταστάντος Ιδρυτικού της μέλους καί τέως Αντιπροέδρου της.
Ιωάννης Τόγκας
Στίς 4 Ιανουαρίου 2004 μέ τήν άρχή τού Νέου Ετους έφυγε ξαφνικά και άπροσδόκητα
άπό κοντά μας ό πολύ άγαπητός συνάδελφος καί έκλεκτός φίλος Ιωάννης Τόγκας.
Γεννήθηκε τό 1945 καί μετά τίς έγκύκλιες σπουδές του ένεγράφη είς τήν ίστορική
Ιατρική Σχολή τής Παδούης ( Πάδοβα) μία άπό τίς άρχαιότερες τής Ηπείρου μας
άπό όπου καί άπεφοίτησε. Τήν είδικότητά μας έλαβε είς τό Μαιευτήριο Μαρίκα Ηλιάδη
άφού προηγουμένως είχε άφιερώσει δύο έτη στήν γυναικολογική όγκολογία στό Νοσοκομείο
Μεταξά στόν Πειραιά. Μέ τά έφόδια αύτά καί άφού προηγουμένως ύπηρέτησε καί ώς
Επιμελήτης είς τό Μαρίκα Ηλιάδη είσήλθε είς τόν στίβον τού έλευθέρου Επαγγέλματος
όπου διεκρίθη ένωρίς διά τό ήθος του, τήν έπιστημονική του κατάρτηση, τήν άνθρωπιστική
άντιμετώπιση τού πάσχοντος καί τήν άγάπη πρός τούς συνανθρώπους του. Μαζί μέ
τήν έπιστημονική του κατάρτηση είχε καί τό θείον δώρο τής λεπτής καί ύψηλής
καλλιτεχνικής δεξιοτεχνίας ή όποία έφάνη νωρίς άκόμη καί τόν βοήθησε νά όλοκληρώση
κατά θαυμαστόν τρόπο τήν διδακτορικήν του διατριβή έπί τού άμνιακού ύγρού πού
έστηρίζετο είς τά εύρήματα τού ήλεκτρονικού μικροσκοπίου.Η έργασία αύτή έκρίθη
άξία τού άριστα καί έγινε δεκτή μέ κολακευτικώτατα σχόλια. Τό πραγματικά σπάνιο
καί λεπτό του καλλιτεχνικόν αίσθητήριο τό καλλιέργησε καί το εξέφρασε μέ τόν
χρωστήρα σέ μορφές βιβλικές. Οί καλλιτεχνικής αξίας πίνακές του κοσμούν πολλά
μέρη μεταξύ τών όποίων καί τό έξώφυλλο τεύχους τού άνά χείρας περιοδικού παλαιοτέρου
έτους. Τήν κλίση του αύτή καί ό ίδιος τήν έξετίμησε καί θεωρούσε τόν τίτλο τού
Αγιογράφου τιμητικόν καί μέ κάποια ύπερηφάνεια άκουγε καί στούς δύο . Τούς τόσο
άρεστούς του τίτλους έφρόντισε τόσο ή οίκογένειά του όσο καί οί συναδελφοί του
νά τονίσουν καί μεταθανατίως ώς μία μικρή έκδήλωση άγάπης , έκτιμήσεως καί νοσταλγικής
άναμνήσεως στό προώρως μεταστάντα άνδρα. Η άγάπη καί λατρεία τών οίκείων του
καί τών φίλων του καί συναδέλφων του θά τό συνοδεύουν είς τό στερνό του ταξίδι.
Κωνσταντίνoς Πoλέμης
