ΤΗΝΕΛΛΑ... ΒUΗΤΑΝ
Χριστόδουλος Σέγκος
Τήνελλα καλλίνικε,
χαιρ' άναξ Ήράκλεες
Αυτός τε και Ιόλαος αίχμητά δύο
Τήνελλα καλλίνικε
χαΐρ' άναξ Ήράκλεες.
Παρά το ότι ο ύμνος στον
Ηρακλή γράφτηκε περί τα μέσα του 7ου αιώνα π.Χ. από τον Αρχίλοχο, δεν χρειάζεται
μετάφραση, το νόημα του - γενικά - γίνεται αντιληπτό.
Αυτό το Τήνελλα όμως; Τι ακριβώς θα πει - Τήνελλα ω καλλίνικε - που καθιερώθηκε
από την αρχαία εποχή ως επευφημία προς τους Ολυμπιονίκες και την επαναλαμβάνει
η σύγχρονη Ιέρεια, παραδίδοντας στον πρώτο λαμπαδηδρόμο την Ολυμπιακή φλόγα;
Όχι δεν θα πει - έλα πάρτη (τη φλόγα) - όπως με είχε βεβαιώσει καθηγητής και
μάλιστα την εποχή που εδιδάσκοντο τα αρχαία Ελληνικά (για αυτό τα μαθαίναμε
τόσο καλά). Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι Τήνελλα είναι η προσπάθεια μιμήσεως,
δια του λόγου, ήχου χορδής (τήνγκλ). Δεν γνωρίζω αν χρησιμοποιήθηκε ο χαιρετισμός
το 1936. Τότε ήταν η πρώτη φορά που έλαβε χώρα αφή της Ολυμπιακής φλόγας για
τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου.
Το Βuhtan (Μπουτάν) είναι Βασίλειο 700.000 κατοίκων, βρίσκεται μεταξύ Κίνας
και Ινδίας και δεν του επιτρέπεται να έχει ούτε νόμισμα ούτε στρατό. Η Ολυμπιακή
"ο μ ά δ α" του αποτελείται από μία μόνον αθλήτρια στο άθλημα της
τοξοβολίας. Παρασυρμένος από γραπτό της κυρίας Όλγας Μαλέα, παρακολούθησα τους
αγώνες αυτού του αθλήματος στο- τελείως άδειο- καλλιμάρμαρο. Η τοξοβόλος του
Μπουτάν ήλθε 54η ενώ η Κινέζα αντίπαλος της κατέλαβε την 11η θέση. Δεν μπόρεσα
να καταλάβω τι έκανε η Ινδή, νομίζω όμως ότι βρέθηκε πέραν της 50ης θέσεως.
Κατασυγκινημένος βρέθηκα και στο Αρχαίο Στάδιο της Ολυμπίας για να παρακολουθήσω
τη σφαιροβολία. Δακρυσμένοι οι θεατές (αρκετοί κλαίγοντας με λυγμούς - κυρίως
οι ξένοι) καταχειροκρότησαν τους νικητές, μαζί τους και την πρώτη Ολυμπιονίκη
Ιρίνα Κορζανιένκο. Παρά την πολύ μεγάλη ταλαιπωρία έφυγα με αισθήματα ψυχικής
ανατάσεως. Είχα παρακολουθήσει, και εγώ, Ολυμπιακούς αγώνες στην Ολυμπία, μετά
από 1610 χρόνια, εκεί δίπλα στην Ιερά Αλτι, εκεί που κάθονταν οι αρχαίοι προγονοί
μας, εκεί όπου πέθανε ο Θαλής ο Μηλίσιος πιθανώς από ηλίαση. Οι ξένοι συνέχιζαν
να είναι βουρκωμένοι και κατά το ταξίδι της επιστροφής.
Την επομένη ακούσαμε και διαβάσαμε:
Η χρυσή Ολυμπιονίκης στη σφαιροβολία Ιρίνα Κορζανιένκο (αυτή που χειροκροτήσαμε)
βρέθηκε ντοπαρισμένη. Το χρυσό πέρασε στην Κουβανή, Γιουμιλέιντι Κουμπά (19.59μ).
Η Γερμανίδα Ναντίνε Κλάννερτ (19.55μ) αντάλλαξε το χάλκινο με ασημένιο. Το χάλκινο
πέρασε στην Ρωσίδα Σβελτάνα Κριβέλιοβα (19.49μ). Μετά από μικρή έρευνα στον
ημερήσιο τύπο έμαθα ότι: το 1999 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου, το
χρυσό στη σφαιροβολία το είχε κερδίσει η Ουκρανή Βίτα Πάβλις η οποία βρέθηκε
ντοπαρισμένη. Έτσι το χρυσό πέρασε στην Ιρινα Κορζανίκοβα (τη δική μας) η οποία
βρέθηκε εξίσου ντοπαρισμένη (πάλι). Το χρυσό τότε πέρασε στη συμπατριώτησά της
Σβετλάνα Κριβέλιοβα την ίδια που πήρε τώρα το χάλκινο.
Η Σβελτάνα Κριβέλιοβα, είχε κερδίσει στην Πανεπιστημιάδα του 1991 επειδή η αρχική
νικήτρια, η Κινέζα Σούι Ξινμέι, είχε κάνει χρήση αναβολικών. Τέτοια ωραία. Ωστόσο
έλαβαν χώρα χειρότερα.
Τον κάναμε: Πλοίο, γραμμή του τραμ, γραμματόσημο, αθλητικό κέντρο, βαπόρι, αεροπλάνο,
εθνικό ήρωα παράδειγμα για τη νεολαία - κι αυτός έπεσε θύμα σκηνοθετημένου ατυχήματος
και μετά πήγε και κρύφτηκε σε κρεβάτι νοσοκομείου. Αρκετά εκπρόθεσμα έκανε και
δηλώσεις "Με αίσθημα ευθύνης και εθνικού συμφέροντος(;;;) αποσύρομαι από
τους Ολυμπιακούς Αγώνες (SIC)" "Θα αγωνίζομαι πάντα για μένα και για
όσους αισθάνονται ΕΛΛΗΝΕΣ (SΙC)"
Τέτοια μεγαλεία. Δεν μάθαμε αν θα δοθεί το όνομα του σε πτέρυγα του ΚΑΤ ή αν
το ίδιο το νοσοκομείο αποφασισθεί να ονομάζεται Κώστας, Αικατερίνη, Τζέκος (ΚΑΤ)
για λόγους ομαδικής και εθνικής δόξας. Δεν έτρεξε στον αγώνα, αλλά την επομένη
της τελευταίας ημέρας της 28ης Ολυμπιάδος, ο λατρεμένος Ολυμπιονίκης, έτρεξε
στο γραφείο του ανακριτή και έμεινε εκεί επτά ώρες. Την άλλη ημέρα πέρασε από
την Παναγιά της Τήνου για ν' ανάψει ένα κερί - προφανώς για λόγους θρησκευτικού
συμφέροντος. Το πλήθος τον γνώρισε και τον αποθέωσε. Τόσο πολύ των αγαπάνε που
παρά τα γυαλιά (μαύρα ηλίου) και το καπέλο που φορούσε, για να μην αναγνωρισθεί,
τον ΓΝΩΡΙΣΑΝ. Βρέθηκαν τυχαία και κάμερες τηλεοπτικού καναλιού που αθανάτισαν
το ευλαβικό του προσκύνημα. Ούτε τετράδυμα με IVF σε 65χρονη να ήταν.
Δεν πληγώνει το γεγονός της φαρμακείας, όλοι γνωρίζουμε πως όλοι φαρμακώνονται.
Η διαδικασία πληγώνει...η διαδικασία που κάνει τη δικαιολογία να είναι πιο κακή
κι από το ίδιο το έγκλημα. Ο ήρωας που απεδείχθη ουτητότατος πληγώνει. Όπως
μετέδωσαν όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα και πηχυαίοι τίτλοι στον ημερήσιο τύπο του
πλανήτη:
-οι Διοργανωτές των Ολυμπιακών αγώνων, οι Οικοδεσπότες, οι Αμφιτρύωνες, περίπου
60.000 άτομα, ζητωκραύγαζαν - Ελληνικά και Υπερήφανα - τον απόντα κρυμμένο ολυμπιονίκη
και καθυστέρησαν, λόγω των παρατεταμένων ζητωκραυγών και αποδοκιμασιών, την
εκκίνηση των έντρομων αθλητών. Σκέψου να απειλείσαι από 60 χιλιάδες άτομα.
-αποδοκιμάστηκε με γιουχάισμα Κορεάτης Ολυμπιονίκης επειδή τόλμησε (!) να νικήσει
τον Έλληνα αντίπαλο του.
-όταν οι Ιταλίδες του πόλο ανέβηκαν στο βάθρο, γιουχαΐστηκε ο εθνικό τους ύμνος
- και οι φιλοξενούντες βροντοφώναξαν τον δικό τους.
-ένα τέταρτο πριν από τον τελικό των 200μ έγινε η απονομή των μεταλλίων στους
νικητές του μήκους. Η πρόγευση γι' αυτό που θα ακολουθούσε, καθώς αρκετός κόσμος
αποδοκίμασε Φίλιπς και Μόφιτ, την ώρα που παιζόταν ο εθνικός ύμνος των Αμερικανών.
(Συνήθης ερώτηση στους Έλληνες του εξωτερικού: Ήσαν Έλληνες αυτοί - ή ξένοι
που απλώς παρακολουθούν τα games; Τρύπες για να κρυφτείς δεν υπάρχουν).
Και η πατρίδα του Ολυμπιακού πνεύματος; Οι Ένδοξοι πρόγονοι; Οι αυθεντικοί απόγονοι;
Το αθλητικόν ήθος; Το φίλαθλον ήθος; Το ευγενές φρόνημα; Ο Ξένιος Ζευς; Έστω..
.οι Ταραντίνοι και οι συνέπειες;
Ολε Ολε Ολε που θα μπορούσε να είναι και Άλα Άλα Άλα. και τα δύο με κοινή ρίζα,
το Αλλάχ Αλλάχ Αλλάχ.
Κύριε όχι.......Ας γίνει αλλιώς το θέλημα σου. Ως τότε......με το Μπουτάν.
Υπάρχει και Σύλλογος Φιλίας Ελλάδος Μπουτάν ο οποίος προς το παρόν συμπαραστέκεται
στην "ομάδα" που προετοιμάζεται να περάσει στον ημιτελικό της τοξοβολίας
κατατροπώνοντας, σε τέσσερα χρόνια, την Κίνα στην ίδια την πρωτεύουσα της -
στο Πεκίνο.
Όπως θα έλεγε και η κυρία Άννα Δαμιανίδη -τουλάχιστον ήλθε ο Μέγας Αλέξανδρος
καλπάζοντας στη νέα του ταινία, να μας παρηγορήσει λίγο με το προγονικό μεγαλείο
πισωκάπουλα.
Η νέα ταινία της Όλγας Μαλέα "Λουκουμάδες με Μέλι" κιόλας είναι έτοιμη.
Υ.Γ. Θα μπορούσαμε να γεμίσουμε πολλές σελίδες με Ολυμπιονίκες που κλαίνε (όχι
από τη συγκίνηση της νίκης), με συγγενείς αθλητών που αφτονισμένοι πυροβολούν
στον αέρα ή που τραγουδούν αμανέδες στα μπαλκόνια με την παρότρυνση δημοσιογράφων,
για το ότι ήμαστε γεννημένοι πρώτοι, για μετατροπές θριάμβων σε μιζέρια μέσα
σε 24 ώρες, για δόλιες πορτοκαλάδες με τεστοστερόνη, για δηλώσεις προπονητών,
δικηγορών (θα πάμε στον ανακριτή ακόμη και με πατερίτσες!!!), υπουργών, υφυπουργών,
πρώην υπουργών, ιατρών (αυξημένη τεστοστερόνη από τη συγκίνηση ή από θεραπεία
τραυματισμών), ιατροδικαστών, ανύπαρκτων μαρτύρων του δυστυχήματος, για μυστηριώδη
δυσανάγνωστα Ε-Μail, για τσιφτετέλια και καρσιλαμάδες, για πολέμους παντοδυνάμων
εταιρειών, για ίντριγκες των αθανάτων, για όλο και πιο συχνούς θανάτους φαρμακωμένων
αθλητών...... Η παγκόσμια συνομωσία εναντίον μας συνεχίζεται. Ας όψεται το "τιμημένο"
με τους ρεχαγγελισμούς, τους ευαγγελισμούς, τις απερίγραπτου ευτέλειας γιορτές,
τα σταυρουδάκια, την εθνο-θρησκευτική καπηλεία του γενικού ενθουσιασμού... Ύστερα
από δεκάδες χρόνια ποδοσφαιρικής ξεφτίλας (οι ψυχάρες που τρώγανε εφτάρες) κερδίσαμε
ό,τι δεν πιστεύαμε και αμέσως το αναγάγαμε σε φυλετικό γνώρισμα του περιούσιου
λαού. Ας ελπίσουμε πως δεν θα καθορίζουν την πολιτική της χώρας οι αθλητικές
επιδόσεις και οι γελοίες φαντασιώσεις, διότι στο τέλος θα ονομάσουν Αττική τη
βόρειο Αλβανία και κανείς δεν θα μας υπερασπίσει. Winckelmann δεν υπάρχουν πια.
