<<< Προηγούμενη σελίδα

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ

Μιλτιάδης Πατραμάνης
΄Η ΄Ενωσής μας κατά τό τελευταίο διάστημα είχε τήν άτυχία νά θρηνήσει τήν μετάσταση μερικών έκλεκτών συναδέλφων καί μελών της. ΄Αμέσως μετά τίς τελευταίες έκλογές άρχές Μαρτίου έ.έ. άπήλθε ό Μιλτιάδης Πατραμάνης. Οί συνάδελφοι όλοι ένθυμούνται τήν μεγάλη δωρεά του στήν ΄Ενωση πρό διετίας γιά τήν όποία ή ΄Ενωσής μας τόν άνεκήρυξε καί Mεγάλου Εύεργέτην. ΄Η δωρεά του αύτή ήλθε στή συνέχεια άλλων καί μεγαλυτέρων δωρεών στήν ίδιαιτέρα του πατρίδα τό Άμπελοχώρι Θεσσαλίας, όπου άνακαίνισε τήν ΄Εκκλησίαν καί τό Κοινωτικό Κατάστημα καί έκτισε Πολιτιστικό Κέντρο μέ χώρο γιά άγροτικό ίατρείο. Παλαιός μαθητής τού Λούρου καί συνεργάτης τής Κλινικής του ό άείμνηστος Μιλτιάδης ήταν άπό τά ίδρυτικά στελέχη τού πρώτου μαιευτηρίου ΜΗΤΕΡΑ.
΄Ο Πρόεδρος τού Μαιευτικού καί Χειρουργικού Κέντρου ΜΗΤΕΡΑ Α.Ε., Κος Κωνσταντίνος Σταύρου, άποχαιρέτησε τόν άπελθόντα μέ τά παρακάτω λόγια:

Ο Ψαλμός λέγει: "Τις εί Βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης δίκαιος ή αμαρτωλός;
Αυτή είναι η κρίση του Θεού". Πριν όμως φθάσουμε στη κρίση του Θεού περνούμε από την κρίση των ανθρώπων. Και εσύ Μιλτιάδη, απέκτησες τον τίτλο του Δικαίου εν ζωή. Ο Μιλτιάδης Πατραμάνης γεννήθηκε στο Αμπελοχώρι Καλαμπάκας το 1922 όπου τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Το 1934 εισήχθη στο τότε Ημιγυμνάσιο Καλαμπάκας το οποίο στη συνέχεια έγινε Γυμνάσιο από το οποίο απεφοίτησε το 1940, πάντοτε αριστούχος και φυσικά σημαιοφόρος. Την ίδια χρονιά το 1940, μετά από επιτυχείς εξετάσεις εισάγεται στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και απεφοίτησε - λόγω της κατοχής τον Απρίλιο του 1948. Μετά την απόκτηση της ειδικότητας του Μαιευτήρα Γυναικολόγου στο Μαιευτήριο "ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ" παραμένει στο επιτελείο του αείμνηστου καθηγητού Νικολάου Λούρου. Υπηρέτησε στις Ένοπλες Δυνάμεις 42 μήνες ως Ιατρός Τάγματος. Το 1965 με ομάδα ιατρών Γυναικολόγων ο Μιλτιάδης Πατραμάνης ιδρύσανε στους Αμπελοκήπους το "Μαιευτήριο ΜΗΤΕΡΑ" και στη συνέχεια το σημερινό ΜΗΤΕΡΑ Α.Ε. Διετέλεσε σε όλα τα αξιώματα του Δ.Σ. Πρόεδρος και για πολλά χρόνια Διευθύνων Σύμβουλος. Εξαίρετος Επιστήμων με άριστη παιδεία, διεκρίθη σε όλη την επιστημονική του διαδρομή. Διεκρίθη για τις κοινωφελείς δωρεές του προς την Ιδιαιτέρα του Πατρίδα όπου χρηματοδότησε την ανέγερση του Δημαρχιακού Καταστήματος και της Βιβλιοθήκης. Τα χριστιανικά του αισθήματα τα εξεδήλωσε με την ανέγερση του ωραιότατου ναΐσκσυ στον περίβολο του ΜΗΤΕΡΑ αφιερωμένο στην Θεογεννήτορα ΜΗΤΕΡΑ του Κύριου Ήμων Ίησού Χριστού.
Ο Μιλτιάδης Πατραμάνης υπήρξε αγαπητός, εργατικός με υψηλό ήθος και επιμέλεια για το καθήκον, κέρδισε την αγάπη και τον σεβασμό όλων.
Εμείς όλοι οι γιατροί του ΜΗΤΕΡΑ, Αγαπητέ μας Μίλτο θα σε θυμόμαστε με αγάπη και σεβασμό.
Αιωνία σου η μνήμη.

΄Αλέξανδρος ΄Ελ Σεϊχ
Τήν Μεγάλη ΄Εβδομάδα καί ένώ εύρίσκετο έν έφημερία είς τήν Α΄ Πανεπιστημιακή Κλινική άπεβίωσε αίφνιδίως ό ΄Αλέξανδρος ΄Ελ Σεϊχ , Λέκτορας τής Α΄Πανεπιστημιακής Μαιευτικής καί Γυναικολογικής Κλινικής. ΄Ο άπελθών συνάδελφος έγεννήθη τό 1956 είς τό Σουδάν καί ήλθε είς τήν χώραν μας όπου έλαβε τήν πανεπιστημιακήν του μόρφωση καί τήν είδικότητα τής Μαιευτικής - Γυναικολογίας.
Προσελκυσθείς άπό τόν ΄Ελληνικόν Πολιτισμόν έλαβε καί τήν θρησκεία του βαπτισθείς ΄Αλέξανδρος. Συνεπέστατος στά έπιστημονικά του καθήκοντα έδειξε ίδιαίτερο ένδιαφέρον είς τήν Παιδική καί ΄Εφηβική γυναικολογία καί ήτο βασικός συνεργάτης καί στέλεχος τού περιοδικού "Παιδική Γυναικολογία, ΄Αναπαραγωγή καί ΄Εμμηνόπαυση". ΄Εργάσθηκε πάντα εύσυνείδητα καί είχε άποσπάσει τήν βα θεία έκτίμηση τού Καθηγητού κ. Στυλιανού Μιχαλά, ό οποίος τόν άγάπα καί έκτίμα ίδιαιτέρως. Μιά πάρα πολύ καλή προσωπικότητα καί μέ όλα τά άπαραίτητα εφόδια γιά μιά έπωφελή γιά τήν κοινωνία σταδιοδρομία έκόπη στήν άρχή της. Οί φίλοι του πού ήσαν πολλοί θά τόν ένθυμούνται πάντα μέ άγάπη καί έκτίμηση γιά τόν χαρακτήρα του και τήν τελεία προσαρμογή του στήν κοινωνία μας πού ήταν έπωφελές καί πολύτιμο στοιχείο της. Ο καθηγητής κ. Στυλιανός Μιχαλάς τόν αποχαιρέτησε ως ακολούθως:

Η Πανεπιστημιακή κοινότητα και ιδιαίτερα η Α' Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, πενθεί για το θάνατο ενός πολύτιμου συνεργάτη της, του Αλέξανδρου Ελσεΐχ, ενός νέου ανθρώπου, ο οποίος έφυγε αιφνίδια από τη ζωή.
Η Ελλάδα υπήρξε ανάδοχος χώρα για τον Αλέξανδρο Ελσεΐχ, αλλά και χώρα επιλογής του, μια χώρα που αγάπησε, τίμησε και υπηρέτησε ως πραγματικός και άξιος πολίτης της. Ο Αλέξανδρος Ελσεΐχ γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σουδάν, όπου πραγματοποίησε τις γυμνασιακές σπουδές του. Το 1975 γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έλαβε το πτυχίο της Ιατρικής Σχολής το 1983. Από τον Ιανουάριο του 1985 και για ένα χρόνο εργάστηκε ως βοηθός στο Ηόpital de Sierre της Ελβετίας. Μετά ένα χρόνο γενικής χειρουργικής στην Α' Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, συνέχισε την ειδικότητα της Μαιευτικής και Γυναικολογίας στην Α' Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Νοσοκομείο "Αλεξάνδρα". Κατά τη διάρκεια της ειδικότητας του εκπόνησε διδακτορική διατριβή και έλαβε τον τίτλο του Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1991.
Μετά το πέρας της ειδικότητος του, εργάστηκε επί τριετία (1992 -1995) ως επιστημονικός συνεργάτης στην Α' Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια ως Επιμελητής Β' ΕΣΥ στην Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Κρήτης. Στη συνέχεια, έτυχε μετεκπαιδευτικής άδειας, κατά τη διάρκεια της οποίας εργάστηκε στη Β' Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1997 απέκτησε τον τίτλο Ιnternational Fellowship on Pediatric and Adolescent Gynecology. Από το 1999, διορίστηκε Επιμελητής Β' ΕΣΥ στην Α' Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ το 2000 εξελέγη Λέκτορας του ιδίου Πανεπιστημίου και έκτοτε υπηρέτησε στο Νοσοκομείο "Αλεξάνδρα".
Από την αρχή της καριέρας του, ο Αλέξανδρος Ελσεΐχ έδειξε εξαιρετικά πνευματικά προσόντα που του επέτρεψαν μια συνεχή ανελικτική πορεία και μια δίκαια επιστημονική διάκριση στο χώρο της Μαιευτικής - Γυναικολογίας. Το 1995, μάλιστα, βραβεύτηκε με τον Έπαινο "Κωνσταντίνου Αλεξανδρόπουλου" από την Ελληνική Μαιευτική & Γυναικολογική Εταιρεία για τη συμβολή του στην επίτευξη των σκοπών της Εταιρείας και την πρόοδο της Ελληνικής Μαιευτικής και Γυναικολογίας.
Με την πάροδο του χρόνου, ο Αλέξανδρος Ελσεΐχ απέκτησε σπάνια επιστημονική κατάρτιση με αποτέλεσμα να αποτελέσει ένα από τα βασικά στελέχη της κλινικής όπου υπηρετούσε. Συμμετείχε ενεργά σε όλες τις δραστηριότητες της και εκτελούσε με αφοσίωση τα πανεπιστημιακά καθήκοντα που του είχαν ανατεθεί. Εξαίρετος πανεπιστημιακός δάσκαλος, παρείχε τις γνώσεις του και καθοδηγούσε τους φοιτητές και τους ειδικευόμενους της κλινικής. Συνέγραψε πλήθος επιστημονικών εργασιών, υπήρξε μέλος πολλών εταιρειών και συμμετείχε σε συνέδρια ελληνικά και διεθνή, άλλοτε ως ομιλητής και άλλοτε ως μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής. Σε πολλά υπήρξε η ψυχή τους, ακούραστος και κυρίως αθόρυβος.
Ως Ιατρός, ο Αλέξανδρος Ελσεΐχ έδειξε μοναδικό ήθος και προσήλωση στο καθήκον, γνήσιος μαθητής του Ιπποκράτη. Ήταν ανθρωπιστής, αλτρουιστής, ανιδιοτελής.
Ο Αλέξανδρος Ελσεΐχ δεν ήταν μόνο εξαιρετικός επιστήμονας, υπήρξε και θαυμάσιος άνθρωπος. Συναδελφικός, συνεργάσιμος και προσηνής, έτοιμος να προσφέρει σε όλους τη βοήθεια του. Αντιμετώπιζε τη ζωή με αισιοδοξία αλλά και σωφροσύνη, με αποφασιστικότητα αλλά και αυτοσυγκράτηση. Όλοι όσοι γνώριζαν τον Αλέξανδρο Ελσεΐχ, εκτιμούσαν τα ψυχικά του χαρίσματα, το ήθος, τη σεμνότητα, την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, το θάρρος και την αγωνιστικότητα του. Για όλα αυτά τα προσόντα του, ο Αλέξανδρος Ελσεΐχ ευτύχησε να γνωρίσει όχι μόνο την επιστημονική αναγνώριση αλλά και να επιτύχει την αγάπη των συνεργατών του.
Ο Αλέξανδρος Ελσεΐχ θα μείνει ζωντανός στη μνήμη μας όπως υπήρξε και στη ζωή μας. Η απουσία του έχει κάνει από τη στιγμή της ανακοίνωσης του θανάτου του φτωχότερη την πανεπιστημιακή κοινότητα γιατί της στέρησε έναν μοναδικό επιστήμονα και άνθρωπο. Οι παλιοί συνεργάτες του και εγώ προσωπικά, όλοι εμείς που ζήσαμε με τον Αλέξανδρο, αισθανόμαστε έντονο το κενό της απουσίας του. Το ίδιο δυσαναπλήρωτο κενό άφησε και στην οικογένεια του, τη σύζυγο του Σούζαν και το νεαρό γιο του Σάμι. Τα λόγια είναι πολύ λίγα για να εκφράσουν την οδύνη όλων μας, για το χαμό αυτού του θαυμάσιου ανθρώπου και επιστήμονα...
Καθηγητής Σ. Π. Μιχαλάς

΄Η ΄Ενωση Μαιευτήρων - Γυναικολόγων μετά μεγάλης της λύπης άγγέλλει τήν μετάσταση δύο άκόμη έκλεκτών συναδέλφων μας καί μελών της τελευταίως.

Ελευθέριος Ελευθερίου
΄Ο συνάδελφος ΄Ελευθέριος ΄Ελευθερίου πού έργάσθηκε γιά πολλά χρόνια στόν ίδιωτικό τομέα καί ήταν συνεργάτης τού Μαιευτικού καί Χειρουργικού Κέντρου ΜΗΤΕΡΑ Α.Ε. ήταν πολύ γνωστός καί άγαπητός στήν οίκογένεια τών όμοτέχνων μας καί έξετιμάται ίδιαιτέρως άπό όλους τούς συναδέλφους. ΄Εφυγε άθόρυβα στά τέλη Φεβρουαρίου έ.έ. καί ό συνάδελφος κ. Νίκος Καπετανάκης τόν άποχαιρέτησε μέ τά έξής λόγια

'Η μεγάλη οίκογένεια τών Γυναικολόγων στερήθηκε καί πάλι άπό ένα λαμπρό της μέλος μέ τό χαμό τού Λευτέρη ΄Ελευθερίου. Μετά τήν άποφοίτησή του άπό τό Πειραματικό Γυμνάσιο ένεγράφη είς τήν ΄Ιατρική Σχολή τού Πανεπιστημίου ΄Αθηνών καί μετά τήν άποφοίτησή του μετέβη στίς ΗΠΑ όπου μετά πολυετή παραμονή έλαβε τήν είδικότητα τού Μαιευτήρος - Γυναικολόγου. Μετά τήν λήψη τής είδικότητας έπιστρέφει στήν πατρίδα ΄Ελλάδα καί άρχίζει τήν έξάσκηση τής είδικότητάς μας.
Τόν άξέχαστο Λευτέρη τόν γνώρισα άμέσως μετά τήν έπιστροφή του πρίν πολλά έτη καί παρακολούθησα έκτοτε συνεχώς τήν σταδιοδρομία του στήν είδικότητά μας. ΄Υπηρέτησε ώς έπιμελητής στό Νοσοκομείο ΝΙΜΙΤΣ καί κατά τήν διάρκεια αύτή άνηγορεύθη σέ Διδάκτορα τής ΄Ιατρικής Σχολής. ΄Ηταν στενός καί άμεσος συνεργάτης μου πάντα πρόθυμος καί έπιμελής καί οί έπιτυχίες του μέ έκαναν νά είμαι ύπερήφανος γιά τήν συνεργασία μας μιά καί ή δεξιότης του συνεδέετο μέ έμφυτο καλωσύνη καί προθυμία νά προσφέρη στόν πάσχοντα συνάνθρωπό του τήν συνδρομήν του μέ είλικρινή άγάπη.
΄Ηταν προικισμένος μέ εύθυκρισία καί ύψηλό αίσθημα καθήκοντος πού τόν έκαναν άγαπητό καί πολύτιμο τόσο στούς συναδέλφους του όσο καί στό λοιπό προσωπικό τής Κλινικής. Ποτέ του δέν είχε έκφράσει παράπονο ή δυσαρέσκεια στίς τόσο συχνές δύσκολες στιγμές πού έχει ή είδικότητά μας συνεχώς στήν έξάσκησή της είτε προκειμένου νά έλθει κάποια νέα ζωή στό κόσμο ή νά άπαλύνομε καί νά θεραπεύσομε κάποια νόσο έπικίνδυνο μέ έργώδη έπέμβαση. ΄Η άπώλεια ένός έπιστήμονος σάν τόν Λευτέρη πού μέ τίς πολύτιμες γνώσεις του, τό ήθος του, τήν μακροχρόνιο κλινική πείρα του πού συνέβαλε στήν έκπαίδευση τών νέων είδικευομένων συναδέλφων άφήνει ένα μεγάλο κενό.
΄Η μεγάλη μας οίκογένεια θρηνεί τήν πρόωρο άπώλειά Σου άγαπητέ Λευτέρη καί δέεται είς τόν Ύψιστο διά τήν άνάπαυσή σου καί τήν παρηγορίαν τών φιλτάτων Σου συγγενών.
Νικος Καπετανάκης

Παναγιώτης Αποστολίδης
Τέλη ΄Απριλίου έ. έ. έφυγε έπίσης άπό κοντά μας καί ό συνάδελφος Παναγιώτης ΄Αποστολίδης.
΄Ο συνάδελφος ΄Αποστολίδης μετά τήν έκ τής Ίατρικής Σχολής τού Πανεπιστημίου ΄Αθηνών άποφοίτησήν του μετέβη είς τάς ΗΠΑ όπου έλαβε τήν είδικότητα τού Μαιευτήρος - Γυναικολόγου παρέμεινε δέ έκεί όπου συνεδίασε μέ μεγάλη έπιτυχία τήν ίδιωτική έξάσκηση τής είδικότητάς μας καί τήν Πανεπιστημιακή έξέλιξη όπου προχώρησε στήν ίεραρχία τής ΄Ιατρικής Σχολής τού περιωνύμου Jefferson Μedical College τής Φιλαδελφείας στό βαθμό τού κλινικού Καθηγητού ύπήρξε δέ διά βίου μέλους τού ΄Αμερικανικού Κολλεγίου Μαιευτήρων - Γυναικολόγων. Μετά τήν συμπλήρωση τών Πανεπιστημιακών των καθηκόντων καί τήν έκ τού Πανεπιστημίου άποχώρησή του έπανήλθε είς τήν γενέτειρα χώραν του καί συνεργάσθη διά σειράν ετών μέ τό Χειρουργικό καί Μαιευτικό Κέντρο ΜΗΤΕΡΑ Α.Ε. όπου έξήσκησε τήν είδικότητά μας μέ τρόπο ύποδειγματικό.
΄Ο άπελθών συνάδελφος ΄Αποστολίδης ήτο άπέραντος πηγή γνώσεων πρακτικών καί θεωρητικών καί πολλές φορές είχε βοηθήση τήν σύνταξιν τού άνά χείρας περιοδικού στή μετάφραση τών γνωρίμων δελτίων τού ΄Αμερικανικού Κολλεγίου Μαιευτήρων - Γυναικολόγων πάντα άνιδιοτελώς καί πάντα άφανώς.
΄Ο συνάδελφος κ. Νίκος Καπετανάκης κατά τό διάστημα τής είς τήν ΄Αμερικήν έκπαιδεύσεώς είχε τήν τύχη νά συνεργασθή μαζί του καί τόν άποχαιρέτησε μέ τά άκόλουθα λόγια

΄Αγαπητέ καί άξέχαστε Παναγιώτη,
΄Εφυγες άπό κοντά μας άθόρυβα άλλά μέ τήν ίκανοποίηση ότι έξεπλήρωσες τό έργον νά βοηθήσης τόν συνάνθρωπό Σου πλήρως. Πάντα σέ όλη Σου τή ζωή συνήθισες νά είσαι ταπεινός, γεμάτος καλωσύνη καί πάντα έτοιμος κάι πρόθυμος νά προσφέρης τήν γνώση Σου καί τήν πείρα Σου γιά τό καλό τού κοινωνικού συνόλου. Σέ θυμάμαι άπό τά χρόνια τής είς τήν ΄Αμερική έκπαιδεύσεώς μου στό Πανεπιστημιακό Jefferson Μedical College and Hospital τής Φιλαδελφείας νά άνεβαίνης τά σκαλοπάτια τής Πανεπιστημιακής έξελίξεως καί νά καταλαμβάνης τήν θέση καθηγητού, διδάσκοντας γιά πολλά χρόνια παραϊατρικό προσωπικό, μέλλοντας ίατρούς καί είδικευομένους ίατρούς στήν είδικότητά μας, μεταλαμπαδεύοντας τίς γνώσεις Σου μέ τήν άξέχαστη διδακτική ίκανότητα. Τό χώμα τής ΄Αττικής άς είναι έλαφρό πού σκεπάζει τό φθαρτό Σου σώμα. ΄Η άφθαρτη ψυχή Σου θά ζή άνάμεσά μας καί πάντα θά θυμόμαστε τόν εύγενή καί μειλίχιο χαρακτήρα Σου, άγαπητέ Παναγιώτη.
Νίκος Καπετανάκης

Χρήστος Σταυρόπουλος
Γεννήθηκε το έτος 1930 στην Αθήνα. Απεφοίτησε το 1961 από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών και το ίδιο έτος παντρεύτηκε μα την Ελένη Δεμπονέρα πολιτικό μηχανικό, μα την οποία απέκτησαν δύο γιους, εκ των οποίων ο ένας είναι ήδη Μαιευτήρας - Γυναικολόγος και ο έτερος είναι λογοτέχνης. Υπηρέτησε ως αγροτικός ιατρός εις την Αρκαδία, τόπον καταγωγής των γονέων του. "Ελαβε την ειδικότητα της Μαιευτικής - Γυναικολογίας εις τα Νοσοκομεία "Μαρίκα Ηλιάδη" και τον "Ευαγγελισμο", Ακολούθησε με επιτυχία το ιδιωτικό επάγγελμα επί πολλά έτη εις το Μαιευτήριο Αθηνών. Υπήρξε από τους πρωταγωνιστές της ιδέας για τη δημιουργία του ομίλου ΙΑΣΩ, του οποίου διετέλεσε πρόεδρος πολλάκις. Το έτος 1996 έλαβε τον τίτλο του επίτιμου προέδρου του ιδίου ομίλου.
Απεβίωσε την Τετάρτη 19 Μαΐου 2004.

ΧΡΗΣΤΟ,
Το ΙΑΣΩ είναι σήμερα όλο εδώ για να σε αποχαιρετήσει.
Αποχαιρετούμε τον έξοχο γιατρό, τον δυναμικό πρωταγωνιστή - συναγωνιστή και συχνά ηγέτη στην προσπάθεια υλοποίησης του οράματος ΙΑΣΩ. Σαν πρόεδρος και σύμβουλος του ΙΑΣΩ, σαν κορυφαίος γιατρός, συνεργάτης, σαν φίλος και συνάδελφος υπήρξες συγκινητικά άψογος. Το ΙΑΣΩ ήταν σπίτι σου και πολλοί από μας αισθανθήκαμε συχνά σαν μέλη της οικογένειας σου. Ολοι μας ωφεληθήκαμε από το κουράγιο σου, το σώφρονα και πρακτικό λόγο σου, τη μετριοπάθεια, την λογική αλλά και τον συναισθηματισμό των λόγων σου και των πράξεων σου. Στο ανθρώπινο πεδίο πέτυχες τα πάντα, ιατρική σταδιοδρομία επιχειρηματική επιτυχία, κοινωνική αναγνώριση, εκτίμηση και σεβασμό και μια θαυμάσια οικογένεια και άξιους διαδόχους. Τη στιγμή αυτή του αποχωρισμού σου λέμε ότι θα μας λείψεις. Δεν θα μας επισκέπτεσαι σχεδόν καθημερινά για συζήτηση που σκόπευε πάντα το καλό του ΙΑΣΩ και των συναδέλφων σου.
Σου λέμε όμως και ότι θα είσαι ... πάντα μαζί μας γιατί έχεις κερδίσει μια έξοχη θέση στην καρδιά μας.
Αθανάσιος Χάνδακας, Πρόεδρος Ομίλου ΙΑΣΩ

Ο πόνος βαθύς, η θλίψη σπαθίζει την ψυχή. Ο σπαραγμός αβάσταχτος. Το πέρασμα στην Αχερουσία είναι το πιο δύσκολο ταξίδι. Όταν όμως ο ταξιδιώτης βαστά σφιχτά στο χέρι του το νόμισμα της αξιωσύνης, όλα γίνονται ευκολότερα, το κατευώδιο είναι ονειρικό. Όλοι σήμερα, Χρήστο, θωπεύουμε το φέρετρο σου για να περάσεις απέναντι, στην όχθη της μνήμης και όχι της λησμονιάς. Δεν ξεχνιέται εύκολα ούτε η θεμελιακή για μας εντιμότης σου, η Δωρική σου σκέψη, η πίστη η Ιπποκρατική, η πίστη στο ΙΑΣΩ που τόσο βοήθησες σε κείνα τα πέτρινα τα χρόνια. Σε βεβαιώνουμε φίλε μας και αγνέ δάσκαλε, ότι είσαι και θα είσαι ανάμεσα μας σε όλα τα ταξίδια στους ορίζοντες, που μαζί σχεδιάσαμε, μαζί πορευτήκαμε και μαζί θα φθάσουμε.
Αιωνία σου η μνήμη,
Λεωνίδας Καρακαλπάκης, Πρόεδρος ΙΑΣΩ

ΗΟΜΕPAGE