<<< Προηγούμενη σελίδα

Φαρμακευτική αγωγή

Προεδρεύουσα
Αρχίζοντας το 2ο μέρος του σεμιναρίου, θα ήθελα να παρουσιάσω τον αγαπητό Καθηγητή κ. Βαρώνο, Καθηγητή Φαρμακολογίας και Ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Σημείωση Σύνταξης: Το σχετικό DVD θα διανεμηθεί σε όλους τους παραλήπτες του Περιοδικού από την Εταιρεία SERVIER

Δ. Βαρώνος

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση που μου κάνατε να μιλήσω, με τη διαφορά ότι τα έχετε πει όλα κι έτσι εγώ τι να πω; Επειδή εγώ είμαι αρχαίος, να πω και λίγα αρχαία πράγματα, έτσι λίγο, για να φτιάξει το κέφι σας. Και λέω να αρχίσω από τα αρχαία πρώτα και μετά να πάω στα νεότερα. Σας έχω φτιάξει ένα video, έτσι για να σας θυμίσω ορισμένα πράγματα.
Δεν είμαι καλός speaker.
(VIDEO)
Σας έδειξα αυτό το film γιατί πολλές φορές διαβάζουμε σε βιβλία, αλλά κανένας δεν έχει πάρει τέτοια εικόνα στο μυαλό του, τι συνέβαινε και από πού ξεκινήσαμε. Μη ξεχνάτε ότι αυτά είναι του 1925-30, δηλαδή πολύ λίγος χρόνος από τότε, που ανακαλύφθηκαν όλα αυτά τα πράγματα. Λέμε περιφερική πολυνευρίτιδα, σπάνια θα δει κανένας. Από την άλλη πλευρά, λέμε ότι το βραβείο Nobel το πήρε ο κ. αυτός από την Ουγγαρία κάποτε, για τον απλούστατο λόγο (ο Giorgi), γιατί βρήκε ότι μέσα σε αυτές τις πιπεριές υπήρχε μία ουσία, η βιταμίνη C, αλλά και από άλλα φυτά που έβγαλε, έβγαλε τις βιοφλαβόνες, τις οποίες τις χορήγησε σε μία αιμορραγία των ούλων, σταμάτησε η αιμορραγία των ούλων.
Εν συνεχεία, άρχισε η βιομηχανική παραγωγή και κάποια μέρα ήρθε να πει ο FDA ότι δεν κάνει τίποτε. Tο μετάνιωσαν βέβαια και το μετάνιωσαν για εκείνους που παρακολουθούν βιβλιογραφία και ιστορία από το τσάι. Άρχισαν οι Ιάπωνες να λένε ότι το πράσινο τσάι μας δίνει τέτοιες ουσίες, φλαβόνες, οι οποίες με κάνουν να μην έχω την α, τη β πάθηση, να κάνω αντιοξειδωτική ενέργεια κ.λπ. Έτσι, τα βιοφλαβονοειδή ήρθαν στη θεραπεία πάλι και μπήκαν στην καθημερινή πράξη. Ένα εξ αυτών των πραγμάτων, η εσπεριδίνη κυρίως και η διοσμίνη, είναι μέσα στο φάρμακο αυτό που προηγουμένως είπαν, για τη θεραπευτική αντιμετώπιση ορισμένων καταστάσεων από τους κιρσούς κ.λπ. Αυτό το Daflon που αυτή τη στιγμή έχετε μπροστά σας.
Θα ήθελα να σας πω ορισμένα πράγματα που θα έχουν κάποια αξία. Θα σας θυμίσω την κουμαρίνη, η ουσία που βρέθηκε μέσα στο τριφύλλι, που κάνει την αντιπηκτική ενέργεια. Αν την προχωρήσει κάποιος και αλλάξει λίγο το μόριό της και της βάλει πλάγιες ρίζες, γίνεται η κελλίνη. Παλιότερα, οι ιατροί δίνανε την κελλίνη όταν υπήρχαν κωλικοί του νεφρού και η βιμπελίνη, που και αυτή τα ίδια πράγματα έκανε, και άρχισαν να λένε σιγά-σιγά τι γίνεται. Και ξεκινώντας από το τι γίνεται, βρήκαμε ότι το πυρένιο, αυτό έχει πάρα πολλές άλλες μεγάλες σημασίες, όπως είναι μία…
Ο φλόμος είναι αυτός που ρίχνουμε στα ψάρια και λέμε φλόμωσε (ζαλίστηκε), αλλά επίσης υπάρχουν όλες αυτές που είναι χρωμόνες. Από τις χρωμόνες αυτές βγήκαν άλλες ουσίες, θα καταλήξω σιγά-σιγά, όπως είναι οι φλαβόνες, τα φλαβονοειδή, τέλος η εσπεριδίνη και η ουσία P, η ουσία που μας ενδιαφέρει εμάς. Εάν διαβάσετε βιβλιογραφίες, θα δείτε ότι άλλες φλαβόνες είναι οι χρυσίνες, που είναι χρώματα για το μετάξι, ξανθόνες, ρετινόλη, τα εντομοκτόνα όλα αυτά είναι αυτές οι ουσίες, οι φλαβόνες, οι οποίες έχουν τόσο πολύ μεγάλη σημασία. Και βέβαια αυτή που μας ενδιαφέρει, είναι αυτή η κεντρική τελική φλαβόνη, η εσπεριδίνη, της οποίας αν αντιστρέψετε τη μεθόξυ-ομάδα και την υδρόξυ-ομάδα, τότε γίνεται η διοσμίνη. Αυτές οι δύο ουσίες μαζί βρίσκονται σε σκευάσματα για την αντιμετώπιση των διαφόρων καταστάσεων, που ακούγατε προηγουμένως. Τι ακούγατε;
Εγώ τουλάχιστον άκουγα ότι 1ον, όταν έχω μία φλέβα, φέρνει προς τα πάνω το αίμα με την κίνηση και την πίεση, διότι δεν έχει εκεί πέρα ούτε νεύρα, ούτε αδρεναλίνη, ούτε ακετυλχολίνη, αλλά γίνεται με τις κινήσεις. Αυτά άκουγα. Και από την άλλη μεριά λέγανε ότι χαλάει ο τόνος. Αν έχετε μία φούσκα και τη φουσκώσετε, κρατιέται το νερό μέσα. Αν κρατιέται το νερό μέσα και αν έχετε καλή μεμβράνη δεν παθαίνει τίποτε, βέβαια το νερό θα μείνει μέσα, απλώς και μόνο θα πάει προς τα κάτω. Έτσι δεν είναι; Εάν όμως από την άλλη μεριά, εκτός από τον τόνο έχετε χάλασμα των τριχοειδών, τότε θα έχετε εξαγγείωση των πραγμάτων και, όπως μίλαγα με τον κ. Αρώνη προηγουμένως, βγαίνει λέει η αιμοσφαιρίνη, η αιμοσφαιρίνη βγάζει σίδηρο, ο σίδηρος πηγαίνει στα μελανοκύτταρα, τα μελανοκύτταρα εν συνεχεία ενεργοποιούνται και μαυρίζει. Αυτό εμείς οι φαρμακολόγοι δεν το βλέπουμε έτσι, το βλέπουμε αλλιώς. Εάν πάρουμε ένα αγγείο το οποίο δεν έχει τοιχώματα, όπως μας είπε προηγουμένως ο κ. Ζωγραφάκης, ανατόμος. Θα του έλεγα εγώ, λοιπόν, ότι θα μπορεί να κάνει ζωγραφική στα πόδια του ως εξής, όπως κάνουμε εμείς στα ποντίκια: Εάν θέλουμε να δούμε μία ουσία αν δρα στην εξαγγείωση, να βγει το νερό, τι κάνουμε; Παίρνουμε μία ουσία μεγάλου μοριακού βάρους που δεν βγαίνει κανονικά από το επιθήλιο, τη δίνουμε, κι εν συνεχεία δίνουμε μία ουσία, ισταμίνη ή προσταγλανδίνη ή κάτι άλλο. Αυτό βγαίνει και χρωματίζει την περιοχή. Χρωματοφανέρωση γίνεται με άλλα λόγια. Δίνουμε μία ουσία και λέμε: "μπορούμε να δώσουμε αυτήν την ουσία και να μη βγει έξω από τα αγγεία το υγρό, το αίμα, τα αιμοσφαίρια;"
Με τα πειράματα που έχουν γίνει με την εσπεριδίνη και τη διοσμίνη μπορεί να μην μας βγάζει. Το τοίχωμα γίνεται πιο ανθεκτικό και αν σε αυτό το τοίχωμα δώσετε και νοραδρεναλίνη, τότε η φλέβα συσπάται. Όταν έχει ενεργοποιηθεί. Άμα δώσετε διοσμίνη, τότε κάνει αυτό το πράγμα. Εκεί γίνεται τσακωμός. Εάν δηλαδή το κάνει αυτό η νοραδρεναλίνη ή η μη καταστροφή της νοραδρεναλίνης, οπότε τότε μαζεύεται περισσότερο νοραδρεναλίνη και του κάνει αγγειοσυστολή.
2ον, άκουσα προηγουμένως κυρίως για τα λεμφαγγεία. Γιατί εάν έχετε κάποια τέτοια στάση δεν πάσχουν μόνο οι φλέβες, πάσχουν και τα λεμφαγγεία. Ο κ. Παπαμιλτιάδης είχε κάνει ωραιότατα προπλάσματα από τα λεμφαγγεία και κυρίως, είχε κάνει μία εργασία μεταξύ μήτρας και νωτιαίου μυελού, η οποία έμεινε έτσι. Εκεί ξέρουμε σήμερα, ότι πραγματικά τα λεμφαγγεία αυτά από τη μήτρα μπορούν να μου δώσουν ή να πάρουν από την περιφέρεια οκυτοκίνη από πάνω και να έρθει κάτω, ή προσταγλανδίνες και να μου κάνουν συστολή. Αυτό το βλέπουμε σήμερα. Τα λεμφαγγεία, στα οποία μαζεύεται ο λεμφικός ιστός, η λέμφος γύρω-γύρω και εξαγγειώνεται με τους ιστούς, που πηγαίνει μου δημιουργεί κυτοκίνες, προσταγλαδίνες, βραδυκινίνη, 5-υδροξυφλουραμίνη (σεροτονίνη δηλαδή) και όλο αυτό το πράγμα γίνεται τότε φλεγμονή. Σωστά; Σήμερα όμως δεν ξέρω ένα άλλο πράγμα. Τι είναι φλεγμονή; Εμείς μαθαίναμε στο πανεπιστήμιο ότι φλεγμονή είναι να βγαίνει ισταμίνη και να μου κάνει αυτή τη δουλειά. Έχετε ερυθρότητα, πόνο, θερμότητα και οίδημα. Αυτά είναι συμπτώματα φλεγμονής. Σήμερα, βέβαια, τη φλεγμονή και την ανοσοβιολογία τις έχουμε μπλεγμένες. Γιατί δεν ξέρουμε πότε τελειώνει η φλεγμονή και πότε αρχίζει η αλλεργία. Ξέρουμε, όμως, ένα πράγμα: ότι αν κανένας δώσει αυτές τις ουσίες που έλεγα προηγουμένως, τότε αυτές οι ουσίες τα συμμαζεύουν τα πράγματα και δεν έχω ούτε προσταγλαδίνες, ούτε όλα αυτά. Και βέβαια δεν είναι ότι δεν έχω μόνο προσταγλαδίνες που μου κάνουν το οίδημα, αλλά φαίνεται ότι δεν έχω προσταγλαδίνες που μου κάνουν θρομβoξάνη. Τη θυμόσαστε τη θρομβoξάνη; Από τη μια μεριά είναι η προσταγλαδίνη Ε, που μου κάνει όλα αυτά με τα αγγεία, από την άλλη μεριά είναι η προστακυκλίνη, η οποία μου κάνει διαστολή -των τριχοειδών μιλάω πάντα- και από την άλλη μεριά είναι οι θρομβoξάνες, που μου κάνουν συστολή και θρόμβο. Θα σας πω και κάτι άλλο, πολύ απλό. Αν πάρει κανείς πολύ μικρή δόση ασπιρίνης, τότε εκτρέπει όλη αυτή την παραγωγή προς την προστακυκλίνη, δηλαδή διαστολή και αναστολή του θρόμβου. Άμα πάρει πολύ, μπορεί να γίνει το ανάποδο. Ανάποδο, όμως, γίνεται με το κάπνισμα. Αν καπνίσει κανένας, τότε χάνεται θρομβοξάνη και τότε κάνετε θρόμβωση, άρα ένας άνθρωπος που έχει βλάβη στις φλέβες καλό είναι να μην καπνίζει. Διότι μπορεί να γίνει χειρότερα και να γίνει θρόμβωση. Φαίνεται ότι η θρόμβωση αναστέλλεται με αυτές τις ουσίες, όπως είναι η εσπεριδίνη και η διοσμίνη. Και βεβαίως να μην γίνει έλκος. Και οι Αμερικανοί σήμερα λένε με το FDA, ότι ουσίες τέτοιες, πιθανώς να μπορέσουν να βελτιώσουν τη θεραπεία του έλκους. Οι μοναδικές ουσίες που δρουν στα φλεβικά έλκη είναι μόνον αυτές, δεν είναι όλα τα φλαβονοειδή. Η εσπεριδίνη και η διοσμίνη το κάνουν, αρκεί να φθάσει εκεί. Και για αυτό θα δείτε οδηγίες στα Guidelines των Αμερικανών, που λένε ότι αν έχω μία βλάβη και κάνει τροφικό έλκος, εκεί δώστε αυτές τις ουσίες. Και βέβαια δώστε και αλλού γιατί: Δεν ξεχνάω ότι κιρσός είναι και μία αιμορροΐδα, δεν ξεχνάω ότι μία γυναίκα όταν έχει βγάλει το μαστό της κάνει οίδημα στα χέρια. Και εκεί, το ίδιο πράγμα είναι. Και όταν μία γυναίκα έχει κιρσούς στα πόδια μετά από κύηση ή από παχυσαρκία. Παχυσαρκία είναι εάν ο δείκτης μάζας σώματος (BMI) είναι πάνω από 30. Οι Αμερικανοί είναι άνω των 40. Διότι όλοι είναι παχύσαρκοι. Γι αυτό κι εκεί έχουν μεγάλη κατανάλωση σε τέτοιου είδους φάρμακα και τέτοιου είδους θεραπείες. Συγγνώμη που φεύγω από το θέμα, έχω σχιζοειδή συνειρμό, αλλά θέλω να ακούσετε ορισμένα πράγματα. Και λέει μία γυναίκα "να πάρει τέτοια φάρμακα στην κύηση;" Να πάρει, γιατί να μην πάρει, αφού δεν είναι τοξικά. Τι να πάρει; Λεμόνια δεν παίρνει, ριβοφλαβίνες δεν παίρνει, τσάι δεν πίνει; Αφού είναι γεμάτο ριβοφλαβίνες. Θα πάρει και άλλα φάρμακα; Υπερτασική νόσος είναι και η φλεβίτις, αν το θέλετε, -όχι βέβαια στις αρτηρίες- υπέρταση των φλεβών. Αν πάρει αντιυπερτασικά φάρμακα, του πρήζονται τα πόδια. Όλοι οι αναστολείς της αντλίας του Ca κάνουν οίδημα στα πόδια.
Τώρα έρχεται το μεγάλο μυστικό. Θα δράσουν αυτά τα φάρμακα και πού; Ποιο είναι, όμως, το πρόβλημα σε αυτά τα φάρμακα; Αν πάρετε κάτι το οποίο είναι σε μεγάλο μόριο, δεν απορροφάται από το έντερο και η απορρόφηση μας ενδιαφέρει, διότι αν το φάρμακο δεν φθάσει στον τόπο που πρέπει να ενεργήσει, δεν θα κάνει τίποτα. Γι αυτό είχαν αποτύχει όλα αυτά τα φάρμακα. Δεν θα χρησιμοποιήσω ονόματα. Υπήρχε ένα σκεύασμα, μιλάω για το Venoruton, το οποίο λέγαμε ότι κάτι κάνει, μα στην πραγματικότητα δεν έκανε τίποτα. Ενώ έκανε σε άλλες περιπτώσεις. Όταν ήρθε για πρώτη φορά σε μένα, στην κοινότητα, να πάρει άδειες και αρχίσαμε τους τσακωμούς λέγαμε δώστε μου ένα dissolution test. Ξέρετε τι είναι το dissolution test: Το βάζω το δισκίο μέσα σε ένα υγρό το γυρίζω βόλτα - βόλτα και από την άλλη μεριά περνάει σε μια μεμβράνη και έρχεται από την άλλη μεριά το φάρμακο. Περνάει το φάρμακο από την άλλη μεριά. Τα πιο πολλά δεν περνάγανε, γιατί τα μόριά τους είναι μεγάλα και δεν περνάνε. Τι κάνουνε, λοιπόν. Υπάρχει ένα σημείο που λέγεται κρίσιμο σημείο. Αυτό είναι στερεά, αυτό υγρά, αυτό αέρια κατάσταση. Εάν περάσετε απότομα με θερμοκρασία και υπό πίεση κανονική και συνήθως δώσετε πολύ μεγάλη στροφή υπό θερμοκρασία και πίεση, τότε αυτό το κοκκίο το μεγάλο, σπάει και γίνεται μικροκκοκίο, το λένε micronise στη χημεία. Αυτό γίνεται σκόνη, όπως είναι το aerosol. Το aerosol είναι υγρό, αλλά το πιέζετε και γίνεται aerosol και πηγαίνει στον πνεύμονα και επικαλύπτει όλο το βλεννογόνο. Ε, λοιπόν, δεν απορροφώνται τα περισσότερα φάρμακα. Αυτό που μπορεί να απορροφηθεί, αν το κάνετε micronise, τότε απορροφάται. Αυτή ήταν η υπόθεση στην οποία ξεκίνησε. Έγινε αυτό το micronise, με άλλα λόγια, ενώ ήταν 200 μικρά, έγινε 1 έως 2 μικρά ο κόκκος του. Ε, τότε καταλαβαίνετε, αυτό περνάει σαν να είναι υγρό.
Τι είναι απορρόφηση; Να έρθει η επιφάνεια, η μία με την άλλη και να μπορέσει να απορροφηθεί. Να έρθει το ενδοθήλιο με το αγγείο για να μπορέσει να το πάρει και να πάει στο αίμα.
Πρώτο παράδειγμα είναι τα χρώματα για επιφάνειες, που τα βάζουν με υπερφυγοκέντρηση με θερμοκρασία και αέρα. Oι κόκκοι του χρώματος γίνονται πολύ λεπτοί και τότε μπορείτε να επικαλύψετε πολύ καλά μία μεγάλη επιφάνεια, με πολύ λίγη ποσότητα.
Τα φάρμακα αυτά έχουν αντιφλεγμονώδη δράση, βελτιώνουν την αντίσταση των τριχοειδών αγγείων και έτσι δεν αφήνουν τα υγρά να περάσουν και να γίνει οίδημα, βελτιώνουν την επούλωση των ελκών από τους κιρσούς, αλλά πρέπει να δοθούν εκεί που πρέπει. Βοηθητικά, δώστε τα όπου θέλετε, όπως επίσης και μετά τις εγχειρήσεις.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.

HOMEPAGE