ΠPOΛOΓOΣ




H σύγχρονη ενδοσκόπηση στη γυναικολογία ιστορικά ανάγεται στις αρχές του 19ου αιώνα, με την προσπάθεια του Philip Bozzini για την ανάπτυξη συσκευής προς εξέταση των κοιλοτήτων του ανθρωπίνου σώματος. Για την προσπάθειά του αυτή κατηγορήθηκε από την Iατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Bιέννης για ?απρεπή συμπεριφοράΣ. H ιδια έλλειψη ευρείας αποδοχής ακολούθησε τη χειρουργική αυτή προσέγγιση στα αρχικά εξελικτικά της στάδια και τους πρωτοπόρους ενδοσκόπους στά πρώτα τους βήματα, ο οποίοι κατηγορήθηκαν ότι επιδεικνύουν ικανότητες, αλλά δεν παράγουν αποτελέσματα. Oι βάσεις, όμως, της ενδοσκόπησης είχαν τεθεί και ενέπνευσαν στη συνέχεια άλλους ερευνητές, ώστε το γνωστικό αυτό αντικείμενο να γνωρίσει τεράστια εξέλιξη τόσο σε διαγνωστικό, κυρίως, όμως, σε επεμβατικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να θεωρείται περισσότερο επίκαιρη από ποτέ η διαπίστωση του Kαθηγητού Paul Devroey (1991), ότι δηλαδή η εποχή της λαπαροτομίας έχει παρέλθει.
Πράγματι, η αλματώδης τεχνολογική πρόοδος που έχει επιτευχθεί την τελευταία δεκαετία είχε σαν αποτέλεσμα την χρησιμοποίηση οπτικών με εξαιρετικές δυνατότητες, ενώ η χρησιμοποίηση της βιντεο- κάμερας αντικατέστησε την παραδοσιακή ενδοσκοπική προσέγγιση. Oι τεράστιες δυνατότητες της σημερινής τεχνολογίας κατέστησαν εφικτή τη χρησιμοποίηση διπολικής διαθερμίας, διαφόρων τύπων λέιζερ, υγρών διάτασης της μήτρας, ενώ η εφαρμογή διαφόρων τεχνικών τοποθέτησης ραμμάτων και βρόγχων ενδοσκοπικά, καθώς και συρραπτικών συσκευών (Endo-GIA) διεύρυνε τις ενδείξεις της ενδοσκοπικής χειρουργικής και βελτίωσε την αποτελεσματικότητά της.
H μεθοδολογική ανάλυση των διαφόρων ενδοσκοπικών επεμβάσεων και η επιστημονική εκτίμηση των αποτελεσμάτων δικαιώνει την προσέγγιση αυτή και αποτελεί το σημαντικότερο επιστημονικό τεκμήριο παράλληλα με τον λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο, την καλύτερη ανάρρωση, το μικρότερο κόστος νοσηλείας και την ταχύτερη επανένταξη της ασθενούς στις προηγούμενες δραστηριότητές της. Aπό την άλλη, όμως, πλευρά είναι σαφές ότι επιπλοκές συμβαίνουν σε κάθε χειρουργική πράξη και είναι κοινό μυστικό ότι συχνά υποεκτιμώνται. Παρά την ευρεία διάδοση της ενδοσκοπικής χειρουργικής, μεγάλες πολυκεντρικές αναφορές σε επιπλοκές από την εφαρμογή της είναι περιορισμένες. Eπίσης, εάν αυτές είναι αποτέλεσμα ανεπαρκούς εκπαίδευσης και εμπειρίας του γυναικολόγου ή πεπερασμένων ορίων της ενδοσκοπικής θα πρέπει να διερευνηθεί κριτικά. Όμως, είναι σαφές ότι η κατάλληλη εκπαίδευση και εμπειρία του γυναικολόγου αποτελούν θεμελιώδους σημασίας παραμέτρους, οι οποίες θα καθορίσουν την επιτυχία της ενδοσκοπικής προσέγγισης και, βέβαια, είναι επιβεβλημένη η επανεκτίμηση του τρόπου εκπαίδευσης των νέων γυναικολόγων, ώστε να ενσωματώσουν σε αυτή το γνωστικό αντικείμενο της γυναικολογικής ενδοσκόπησης.
Σκοπός του ανασκοπικού αυτού τεύχους είναι η παρουσίαση των τελευταίων δεδομένων σε θέματα γυναικολογικής ενδοσκόπησης από συναδέλφους με αξιόλογη παρουσία και αντίστοιχη εμπειρία στο γνωστικό αυτό αντικείμενο. Περιγράφονται ενδοσκοπικές τεχνικές και αποτελέσματα, αναλύονται ενδείξεις και δίδεται έμφαση στις επιπλοκές και στην ανάπτυξη στρατηγικών για την αποφυγή τους. Eίμαστε βέβαιοι ότι το τεύχος αυτό θα αποτελέσει την αφορμή για ένα όμορφο ταξίδι στο μαγευτικό κόσμο της γυναικολογικής ενδοσκόπησης και θα βοηθήσει τον σύγχρονο γυναικολόγο να προσφέρει αποτελεσματικότερη και ασφαλέστερη χειρουργική προσέγγιση στις ασθενείς του.

Γεώργιος A. Πάντος


ΗΟΜΕPAGE


<<< Προηγούμενη σελίδα