Από τη βιβλιoθήκη των φαρμακευτικών
εταιρειών

Η αποτελεσματικότητα της χορήγησης
ερυθροποιητίνης σε βαρέως πάσχοντες
O προβληματισμός συνεχίζεται

<<< Προηγούμενη σελίδα

CORWIN HL, GETTINGER A, PEARL RG et al.
JAMA, 11-12 2002; 288(22):2.827-2.836

H μετάγγιση αίματος, αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινής κλινικής πράξης καθΥ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, εθεωρείτο ασφαλής και με προφανή οφέλη, διαδικασία. Ωστόσο, από τα μέσα της δεκαετίας του Υ80, οι φόβοι για λοιμώξεις μεταδιδόμενες με το μεταγγιζόμενο αίμα, προκάλεσαν μία σειρά μελετών σχετικά με τους κινδύνους χορήγησης «αλλογενικού» αίματος.
Αν και η πρόοδος στην ιατρική των μεταγγίσεων έχει μειώσει σημαντικά τους παραπάνω κινδύνους, νέες επιφυλάξεις έχουν εγερθεί σχετικά με τις μεταγγίσεις. Οι βαρέως πάσχοντες λαμβάνουν μεγάλο αριθμό μεταγγίσεων. Πρόσφατα αναδείχθηκε ότι, το 35 έως 50% των νοσηλευομένων σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας στη Δυτική Ευρώπη λαμβάνουν κατά μέσο όρο 5 μονάδες αίματος, κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους. ΓιΥ αυτούς τους ασθενείς, τίθεται το ζήτημα της επίδρασης των μεταγγίσεων στην ανοσολογική απάντηση του εξασθενημένου και αποικισμένου από μικρόβια οργανισμού τους.
Στον παραπάνω προβληματισμό, προστέθηκε πρόσφατα και το συμπέρασμα πολυκεντρικών μελετών, που δείχνουν ότι η θνητότητα των συγκεκριμένων υπο-ομάδων βαρέως πασχόντων αυξάνεται, ανάλογα με τον αριθμό των χορηγούμενων μεταγγίσεων. Στην παρούσα μελέτη, εξετάσθηκε η αποτελεσματικότητα της χορήγησης, σε βαρέως πάσχοντες, ανασυνδυασμένης ανθρώπινης ερυθροποιητίνης (rHuEPO), με σκοπό τη μείωση των μεταγγίσεων. Για ένα χρονικό διάστημα τριάμισι ετών, μία διπλή τυφλή μελέτη, σε 65 κέντρα των Ηνωμένων Πολιτειών, περιέλαβε 1.302 ασθενείς.
Οι ασθενείς αυτοί είχαν ήδη 2 ημέρες νοσηλείας σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και επρόκειτο να παραμείνουν εκεί, τουλάχιστον 2 ημέρες ακόμη. Στους 650 από αυτούς, χορηγήθηκαν υποδορίως 40.000 μονάδες rHuEPO, ενώ στους υπόλοιπους 652 εικονικό φάρμακο.
Η χορήγηση έγινε την 3η ημέρα και επαναλήφθηκε άπαξ εβδομαδιαίως, επί 3 συνεχόμενες εβδομάδες. Συγκρίθηκαν οι ανάγκες σε μεταγγίσεις, η στάθμη αιμοσφαιρίνης και η θνητότητα. Οι ασθενείς που έλαβαν rHuEPO, εμφάνισαν ελαφρώς μειωμένη ανάγκη μεταγγίσεων (50,5% από αυτούς μεταγγίσθηκαν έναντι 60,4% μεταξύ των μαρτύρων, p<0,001, odds ratio 0,67, confidence interval 95%, 0,54-0,83). H αύξηση της αιμοσφαιρίνης κατά την τελευταία ημέρα της μελέτης, ήταν στατιστικά σημαντικότερη στην ομάδα υπό rHuEPO (p<0,001). Η θνητότητα και οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν στατιστικά μη σημαντικές μεταξύ των δύο ομάδων.
Τα αποτελέσματα αυτά τεκμηριώνουν την ασφάλεια, αλλά αφήνουν ανοιχτό το ζήτημα της αποτελεσματικότητας της χορήγησης rHuEPO σε βαρέως πάσχοντες, που νοσηλεύονται σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και Αυξημένης Φροντίδας. Νέες μελέτες ίσως συμβάλουν στην εδραίωση της χρήσης rHuEPO, στους ασθενείς με αυξημένες ανάγκες μεταγγίσεων.

ΗΟΜΕPAGE