<<< Προηγούμενη σελίδα

Ο ελευθεροεπαγγελματίας ιατρός
ουραγός των εξελίξεων

Γ. Πατούλης
Ορθοπαιδικός Χειρουργός Πρόεδρος Ε.ΕΛ.Ι.Α.
Μέλος ΔΣ του ΠΙΣ - Μέλος ΔΣ του ΙΣΑ

Αγαπητέ Συνάδελφε,
Είναι γεγονός ότι όλες οι συντεχνιακές διεκδικήσεις των διαφόρων κλάδων των ιατρών, επιτεύχθηκαν με τις συνδικαλιστικές ενώσεις τους, συνεπικουρούμενοι κάθε φορά από τους θεσμοθετημένους φορείς (ΠΙΣ-ΙΣΑ). Ο πρωταρχικός δηλαδή αγώνας, αλλά και η παραγωγή αποτελεσματικής πολιτικής του κάθε κλάδου, πραγματοποιείται αποφασιστικά από τις γενικές συνελεύσεις και τις εκτελεστικές γραμματείες των ομοσπονδιών, καθώς επίσης και τα διοικητικά συμβούλια των ενώσεων (ΟΕΝΓΕ- ΠΟΣΕΙΠΙΚΑ, ΕΙΝΑΠ, ΣΕΙΠΙΚΑ κ.λπ.).

Οι νοσοκομειακοί ιατροί
Η ΕΙΝΑΠ και η ΟΕΝΓΕ εκπροσώπησαν επάξια τα συμφέροντα των νοσοκομειακών ιατρών τα τελευταία 20 χρόνια, παραβλέποντας αν θίγονται πολλές φορές τα συμφέροντα των άλλων ιατρικών κλάδων.
Ενδεικτικά, μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής πειστήρια:
1. Το Υγειονομικό Σύστημα στη χώρα μας διαμορφώθηκε και συντηρήθηκε, έτσι ώστε να εξαρτάται απόλυτα από την νοσοκομειακή περίθαλψη και, είτε εκούσια είτε ακούσια, από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες τους. Η πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και γ΄βάθμια υγειονομική περίθαλψη, γίνεται κατά κανόνα από τους ίδιους επιστήμονες (7.500 νοσοκομειακούς στο σύνολο των 64.000 ιατρών στην Ελλάδα).
Αυτό συμβάλει στη δημιουργία παντοκρατορίας των διευθυντών των κλινικών. Έχει δημιουργηθεί, δηλαδή, και διατηρηθεί ένα πανίσχυρο «διευθυντο-νοσοκομειακό- κεντρικό» Σύστημα Υγείας στη χώρα μας.
Ουσιαστικά το σύστημα και κυρίως οι διαχειριστές τους, δεν λογοδοτούν πουθενά, είτε αυτός είναι θεσμοθετημένος ιατρικός φορές, είτε επίσημα όργανα της πολιτείας. Και όταν συνταξιοδοτηθούν, ιδιωτεύουν στα 67 τους χρόνια μεταφέροντας τον ασθενή «πελάτη» στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια καρπούμενοι την «φήμη» και την «πελατεία» του νοσοκομείου και της κλινικής τους, αγνοώντας το αντικείμενο εργασίας που απομένει για τον νεότερο συνάδελφό τους.
2. Το σύστημα των απογευματινών «ιδιωτικών ιατρείων», που σε παγκόσμια κλίμακα πουθενά δεν εφαρμόζεται με αυτόν τον καθολικό τρόπο, μέσα στα Δημόσια Νοσοκομεία, αποτελεί σίγουρα την πιο ανήθικη πολιτική διάταξη που άφησε ο νόμος Παπαδόπουλου. Χωρίς κανέναν έλεγχο, έχει μετατρέψει την δημόσια υγεία σε αχαλίνωτη ιδιωτική περίθαλψη, και τα νοσοκομεία σε απέραντα ιατρεία α΄βάθμιας φροντίδας υγείας, αγνοώντας ουσιαστικά τον ελευθεροεπαγγελματία-ταμειακό ιατρό που μέρα με τη μέρα χάνει το λόγο της επαγγελματικής του ύπαρξης στο υγειονομικό σύστημα.
3. Πλέον, φοβάμαι την επικράτηση κατά συστηματική πλειοψηφία της αλόγιστης παραοικονομίας, που εφαρμόζεται καθολικά από τα ελληνικά νοσοκομεία εις βάρος των ασθενών αλλά και των συναδέλφων τους, κυρίως στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια, σε ένα επίπεδο πρωτόγνωρης θρασύτητας. Πρέπει να περιοριστεί το φαινόμενο αυτό, ώστε να μην υπάρχουν ιατροί στο δημόσιο τομέα που να συσσωρεύουν χρηματικά ποσά μέχρι και πέντε εκατομμύρια δραχμές ημερησίως και άλλοι να αμείβονται με τετρακόσιες χιλιάδες δραχμές το μήνα εντός ή εκτός των νοσοκομείων.
4. Το ειδικό μισθολόγιο που εφαρμόζεται στους νοσοκομειακούς ιατρούς, οι οποίοι σωστά προσπαθούν για τον διπλασιασμό των αμοιβών τους, ενώ υπάρχουν άλλοι κλάδοι ιατρών(ταμειακοί) που αμείβονται με 5,5ευρώ για την εξέταση των ασφαλισμένων δέκα χρόνια τώρα.
Συνοψίζοντας, η ΕΙΝΑΠ και η ΟΕΓΝΕ κατόρθωσαν με την διευθυντοκρατούμενη εκτελεστική γραμματεία του ΚΕΣΥ να διατηρήσουν και πολλές φορές να αυξήσουν την κυριαρχία του «νοσοκομειο- κεντρικού» συστήματος στην χώρα μας.
Εμείς είμαστε κοντά στον μάχιμο, σωστά αμειβόμενο νοσοκομειακό ιατρό.
Προσπαθούμε για την διαμόρφωση καλύτερων συνθηκών εργασίας, για την αξιοκρατική του εξέλιξη, για την εφαρμογή του ειδικού μισθολογίου με την ρεαλιστικότερη αποτίμηση της ιατρικής πράξης και εφημερίας.
Όμως! Είμαστε σθεναρά αντίθετοι σε οποιαδήποτε λεηλασία επιχειρηθεί εναντίον του ιδιώτη-ταμειακού και πρωτοβάθμιας περίθαλψης ιατρού, από όσους επίορκους, μέσα στα νοσοκομεία, δεν τηρήσουν με τον πρέποντα σεβασμό και την αρμόζουσα δεοντολογία, την επιστημονική και επαγγελματική ζωή των υπολοίπων, εκτός των νοσηλευτηρίων, συναδέλφων τους.

Οι πανεπιστημιακοί ιατροί
Οι πανεπιστημιακοί ιατροί, με τον συνδικαλιστικό τους φορέα αλλά και τις ατομικές πιέσεις κάποιων μεγαλόσχημων καθηγητών, πέτυχαν ουσιαστικά τη διατήρηση των μέγιστων προνομίων.
Παραμένει δηλαδή το ιδιότυπο δικαίωμά τους να ασκούν ουσιαστικά ιδιωτική ιατρική, αφού σύμφωνα με το νομοσχέδιο Παπαδόπουλου, με διευκρινιστικές εγκυκλίους, επετράπη, λόγω έλλειψης χώρων στα Δημόσια και Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία να μετατρέψουν το προσωπικό τους ιατρείο σε εξωτερικό ιατρείο α΄βάθμιας περίθαλψης του νοσηλευτηρίου που ανήκουν.
Διεκδικούν επίσης, και σωστά, την αύξηση του μισθού τους κατά 20%.
Θα μπορούσαν λοιπόν να επιτευχθούν και να διατηρηθούν αυτά τα προνόμια χωρίς την καθολική τους συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις μέσα από τον συνδικαλιστικό τους φορέα;
Βέβαια όχι.

Οι συμβασιούχοι ιατροί του ΙΚΑ
Οι ιατροί του ΙΚΑ που στο ήμισυ της ημέρας ασκούν την ιατρική μέσω του ιδιωτικού τους ιατρείου, εργάζονται ουσιαστικά ακόμα με την αναχρονιστική σύμβαση που είχαν με την διοίκηση του ΙΚΑ. Απάντησαν όμως με επιτυχημένες απεργιακές κινητοποιήσεις ετών, με κύμα δικαστικών διεκδικήσεων και με μαζική συμμετοχή των ιατρών, όπου χρειάστηκε, μέσω του συνδικαλιστικού τους φορέα (ΠΟΣΕΙΠΙΚΑ). Κατόρθωσαν πιέζοντας την Κυβέρνηση, να πετύχουν την πιθανή μετατροπή των αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεων σε συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Απομένει βέβαια ακόμα η προσπάθεια για την βελτίωση των συνθηκών εργασίας, με αύξηση του χρόνου εξέτασης ανά ασθενή στο ΙΚΑ, αλλά και η αύξηση των μισθών τους σύμφωνα με τα πραγματικά οικονομικά δεδομένα της εποχής μας.

Ο ελευθεροεπαγγελματίας ιατρός
Τι γίνεται όμως με τον ελευθεροεπαγγελματία ιατρό και τους συναδέλφους του, που ασκούν την ιατρική τους δυνατότητα, ως ταμειακοί ιατροί, όπως οι ιατροί του ΙΚΑ ή οι συμβασιούχοι στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια, στα διαγνωστικά κέντρα, στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες ή σε άλλα κέντρα περίθαλψης και συγχρόνως διατηρούν το δικαίωμα της λειτουργίας ιδιωτικού ιατρείου;
Δυστυχώς οι ελευθεροεπαγγελματίες μέχρι σήμερα δεν είχαν ουσιαστικά δικό τους συνδικαλιστικό όργανο. Δεν διατύπωσαν ποτέ οργανωμένη και καθαρή φωνή, ώστε να κατοχυρώσουν δυναμικά την επίλυση των χρόνιων αιτημάτων τους. Για τους συναδέλφους αυτούς χρειάζεται μια συντεχνιακή έκφραση που να εξασφαλίσει τους καλύτερους δυνατούς όρους για πλήρη ισοτιμία με τους ευρωπαίους συναδέλφους τους.
Η μαζική έκφραση των ελευθεροεπαγγελματιών είναι απαραίτητη. Είναι φανερό, ότι στο Σύστημα Υγείας της χώρας μας, ωφελημένοι προκύπτουν να είναι όσοι οργανώθηκαν ανά κλάδο και διεκδίκησαν αποφασιστικά τα αιτήματά τους (νοσοκομειακοί-πανεπιστημιακοί) μέχρι δικαιώσεως.
Δυστυχώς, οι ιατρικοί σύλλογοι είτε λόγω απαρχαιωμένων καταστατικών λειτουργίας, είτε λόγω λανθασμένης και γερασμένης νοοτροπίας, έχουν μείνει οι περισσότεροι αδρανείς παράγοντες στο ιατρικό «γίγνεσθαι» της χώρας μας και δεν μπορούν να καλύψουν, συνδικαλιστικά, επαρκώς τα μέλη τους.
Γι' αυτό αγαπητέ Συνάδελφε,
Επειδή ο επόμενος χρόνος θα είναι έτος σημαντικών εξελίξεων, φρονούμε ότι οι ελευθεροεπαγγελματίες και οι ταμειακοί ιατροί πρέπει να οργανωθούμε ταχέως, ώστε να αντιμετωπίσουμε τις ανακατατάξεις που θα συντελεστούν σύντομα στο Ασφαλιστικό και Υγειονομικό Σύστημα και θα επηρεάσουν άμεσα τον τρόπο άσκησης της ιατρικής που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα.
Θα πρέπει να μην βρεθούμε για άλλη μια φορά ουραγοί των εξελίξεων και άοπλοι συζητητές των συμφερόντων μας, προδομένοι από κάποιους συναδέλφους μας.
Το μέλλον του κάθε ελευθεροεπαγγελματία, καθώς επίσης και του κλάδου στον οποίον ανήκει, εξαρτάται μόνο από τον ίδιο.
Είναι καιρός να αναλάβει ο κάθε ένας τις προσωπικές του ευθύνες, για να μπορούμε να βαδίσουμε με σιγουριά προς την τελική δικαίωση, που τα κύρια συστατικά της είναι η καταξίωση των ιατρών στην κοινωνία και η αξιοπρέπειά τους στον επαγγελματικό και επιστημονικό στίβο.