<<< Προηγούμενη σελίδα

ΓΕΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Α. Μπραζιώτης

Πριν προχωρήσουμε στις πλέον εξειδικευμένες μεθόδους θεραπείας, καλό θα ήταν, ανεξαρτήτως αιτιολογίας, αιτιοπαθογένειας και φύσεως της φλεβικής ανεπάρκειας, να υπάρξουν γενικά μέτρα και παράγοντες, βάσει των οποίων θα επιλεγεί η θεραπεία στον κάθε άρρωστο. Είναι χρήσιμο ακόμη και για να καθοδηγήσουμε τον ασθενή μας σε κάποιον ιατρό, ο οποίος είναι άλλης ειδικότητας από εμάς.
Έτσι, όταν αντιμετωπίζουμε έναν άρρωστο στα ιατρεία μας, ο οποίος έχει φλεβική ανεπάρκεια, πρώτα από όλα θα πρέπει να έχουμε ως πρώτο και τελευταίο κριτήριο της επιλογής της οποιασδήποτε θεραπείας, το όφελος του ασθενούς. Στη συνέχεια, θα πρέπει οπωσδήποτε να σκεφτόμαστε ότι η συνεργασία και η από κοινού αντιμετώπιση των πολυοργανικών νοσημάτων από διαφορετικές ειδικότητες, βοηθά στην επιλογή της καταλληλότερης θεραπείας για τον άρρωστο. Δηλαδή, με λίγα λόγια, η 2η γνώμη πάντα είναι χρήσιμη. Κι εδώ εν προκειμένω, είναι ένα αντικείμενο το οποίο αλληλοκαλύπτεται από πάρα πολλές ιατρικές ειδικότητες. Η συνεργασία, λοιπόν, μεταξύ των ειδικοτήτων είναι επωφελής για τον ασθενή και πρέπει πάντα να γίνεται.
Σε ό,τι αφορά τους εξειδικευμένους παράγοντες, βάσει των οποίων θα επιλέξουμε το είδος θεραπείας που θα κάνουμε (πίνακας 1), η ηλικία είναι ένας από αυτούς. Διαφορετικά θα αντιμετωπίσουμε τις ευρυαγγείες που έχει μία νέα κοπέλα και διαφορετικά τις ευρυαγγείες που εμφανίζονται σε κάποια ηλικιωμένη κυρία, σε κάποιον ηλικιωμένο κύριο. Σε ό,τι αφορά το φύλο, είναι ευνόητο. Σε ό,τι αφορά τη γενική κατάσταση της υγείας του: Οπωσδήποτε, πάρα πολλά νοσήματα, όπως θα είδατε από τους προηγούμενους ομιλητές, μπορεί να συμμετέχουν παράλληλα με τη φλεβική ανεπάρκεια. Κι έτσι, μία απλή υπέρταση και ανάλογα τα φάρμακα τα οποία χορηγούνται σε μία απλή υπέρταση, μπορεί να μας αποκλείσουν ορισμένες μορφές θεραπείας, ορισμένα θεραπευτικά σχήματα που έχουμε στη φαρέτρα μας. Σε ό,τι αφορά τη βαρύτητα της νόσου: Υπάρχει περίπτωση, απροκάλυπτα μόλις δούμε μετά από μία κλινική εξέταση έναν ασθενή, να πούμε ότι θα κάνουμε αυτή τη θεραπεία, σκληροθεραπεία επί παραδείγματι. Υπάρχει όμως μία περίπτωση να πούμε ότι αυτός ο άρρωστος χρειάζεται νοσοκομειακή παρακολούθηση. Σε ό,τι αφορά τις πιθανές επιπλοκές που μπορεί να έχει το είδος της θεραπείας που επιλέγεται από εμάς, πρέπει να εκτιμήσουμε ποια εξέλιξη θα υπάρχει στην συνέχεια. Άρα, πρέπει να συσχετίσουμε πολλούς παράγοντες μέχρι να αποφασίσουμε ποιο είδος θεραπευτικής αντιμετώπισης θα προτείνουμε στον άρρωστο και δεν είναι υποχρεωτικό βέβαια να το δεχτεί εκείνος. Το κληρονομικό και αναμνηστικό ιστορικό θα μας βοηθήσει πάρα πολύ στο να μπορέσουμε να ενημερώσουμε τον άρρωστο για τη μελλοντική πορεία, μετά δηλαδή από τη θεραπεία που θα επιλέξουμε και θα κάνουμε, τι θα γίνει. Θα ξαναβγούν οι ευρυαγγείες γιατρέ; Να μπορούμε να το ξέρουμε αυτό. Στη συνέχεια, η επαγγελματική απασχόληση. Οπωσδήποτε είδατε τι επιβαρυντικός παράγοντας είναι το επάγγελμα και η στάση κατά τη διάρκεια του επαγγέλματος του ατόμου. Η οικογενειακή του κατάσταση. Εάν είναι μία κυρία, η οποία πρόκειται να μείνει έγκυος και είναι γεμάτη ευρυαγγείες, θα πρέπει να προβλέψουμε ότι θα κάνει μετά την εγκυμοσύνη της, λόγω των γνωστών λόγων, και άλλες ευρυαγγείες, άρα μπορούμε να αφήσουμε, αν δεν συντρέχει λόγος, να γίνει θεραπεία μετά την εγκυμοσύνη. Η συνεργασιμότητα και η διανοητική κατάσταση: Εδώ είναι ένας παράγων, τον οποίο πρέπει να προσέξουμε πάρα πολύ όσο περνούν τα χρόνια. Δεν είναι τόσο σωστό να αποφασίζουμε και να συστήνουμε θεραπείες σε άτομα, των οποίων η διανοητική κυρίως κατάσταση δεν κρίνεται από εμάς ικανοποιητική για συνεργασία. Ένας άρρωστος, μπορεί άλλα να του λέμε, άλλα να νομίζει, άλλα να πιστεύει και άλλα να εφαρμόζει. Αυτοί οι άρρωστοι, στις δικές μας τις ειδικότητες και για τις δικές μας θεραπευτικές μεθόδους, μπορεί να αποβούν μοιραίοι, έστω και για νομικούς λόγους. Και βέβαια μετά, άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.

Πίνακας 1
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Η ηλικία - Το φύλο
Η γενική κατάσταση της υγείας (νόσοι)
Η βαρύτητα της νόσου
Οι πιθανές επιπλοκές - Εκτίμηση εξέλιξης
Το κληρονομικό και αναμνηστικό ιστορικό
Η επαγγελματική απασχόληση
Η οικογενειακή κατάσταση
Η συνεργασιμότητα και η διανοητική κατάσταση

Πίνακας 2
ΥΓΙΕΙΝΟΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
Στάση σώματος κατά την κατάκλιση
Βάδιση (αντλία) - Πέλματα
Ορθοστασία - Κάθισμα
Άσκηση
Χρήση επιδέσμων - Ελαστικών καλσόν (πίεση)
Παχυσαρκία - Διατροφή (δυσκοιλιότητα)
Ασκήσεις αναπνοής
Υδρομασάζ

Πίνακας 3
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ
ΠΡΙΝ από κάθε είδος θεραπείας
ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ της θεραπείας
ΜΕΤΑ από την ειδική θεραπεία
Η χρήση του συνδυασμού:
Diosmin - Esperidin (DAFLON 500), σε σωστές κατά περίπτωση δόσεις, αποτελεί το αποτελεσματικότερο όπλο για την επίτευξη του τελικού στόχου.

ΓΕΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ
Στόχος των γενικών μέτρων για την αρχή της θεραπείας ή της αντιμετώπισης της φλεβικής ανεπάρκειας είναι: όσο μπορούμε να εξαλείψουμε τις επίκτητες αιτίες της φλεβικής ανεπάρκειας, που είχαμε πει προηγουμένως. Έτσι, μαζί με τις θεραπευτικές αγωγές που θα επιλέξουμε θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε στη θεραπεία, αλλά και στη μη υποτροπή της νόσου. Το επιθυμητό αποτέλεσμα θα έχει σχέση με την παρεμπόδιση της παλινδρόμησης του αίματος, να μη μας κατεβαίνει προς τα κάτω το αίμα και να ενισχύουμε την επιστροφή του.
Σε ό,τι αφορά την υγιεινοδιαιτητική αγωγή (πίνακας 2): Στάση του σώματος κατά την κατάκλιση. Πρόταση που πρέπει να είναι σωστή, έχει προέλθει από μία παρατήρηση. Άρρωστοι με άτονα έλκη, οι οποίοι νοσηλεύονται στο νοσοκομείο και έτσι το κρεβάτι μπορεί να είναι σε ανάρροπη θέση, έχουν ταχύτερη επούλωση του έλκους τους από κάποιον άρρωστο ο οποίος λέει "γιατρέ θα πάω στο σπίτι και θα βάλω μαξιλάρι στο κρεβάτι". Αυτός δεν θεραπεύεται ποτέ. Ενώ ο άλλος στο νοσοκομείο, χωρίς καμιά άλλη θεραπευτική αγωγή και μόνο με την ανάρροπη θέση των ποδιών, μπορεί να έχει πολύ καλά αποτελέσματα, επούλωση των πληγών. Σε ό,τι αφορά τη βάδιση: Η αντλία της γαστροκνημίας που δημιουργείται, βοηθάει πάρα πολύ την υποχώρηση του προβλήματος που δημιουργείται από τη φλεβική στάση στους επιπολής κιρσούς. Όμως, δεν φαίνεται να είναι τόσο πολύ βοηθητικό, μάλλον επιβαρυντικό είναι το περπάτημα στις ευρυαγγείες, οι οποίες δημιουργούνται και συνήθως συνοδεύονται μόνο από μικροκιρσούς. Σε ό,τι αφορά την ορθοστασία και το κάθισμα: είναι ευνόητο λόγω της βαρύτητας. Σε ό,τι αφορά την άσκηση: ισχύει ότι και για τη βάδιση. Σε ό,τι αφορά τη χρήση επιδέσμων: είναι επικίνδυνη πολλές φορές, διότι δεν μπορεί να εφαρμοσθεί η σωστή πίεση στο σωστό σημείο, που πρέπει να γίνει αν την εφαρμόζει μόνος του ο άρρωστος. Άρα, επίδεσμος μπορεί να χρησιμοποιείται σε αυτή την κατάσταση μόνον από ειδικούς, άλλως, οι κάλτσες οι οποίες είναι εξειδικευμένες γι΄ αυτή τη δουλειά, είναι πολύ καλύτερες και μάλιστα να προτιμούνται τα καλσόν, χωρίς να σκεφτούμε τις ανεπιθύμητες ενέργειες που έχουν, δηλαδή να πέφτουν και να το σηκώνουμε όλη την ώρα. Παχυσαρκία: Επιβαρυντικός παράγων πάρα πολύ μεγάλος και καλά θα είναι να αποφεύγεται, σε ό,τι αφορά τη διατροφή. Η δυσκοιλιότητα: Λειτουργεί ως παχυσαρκία και ως κύηση. Όταν έχουμε ένα άτομο το οποίο ενεργείται κάθε 2 ή 3 ημέρες, είναι λογικό να υπάρχει αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση, να πιέζεται το σημείο διχασμού της λαγονίου και εκεί να έχουμε προβλήματα με αυξημένη πίεση. Σε ό,τι αφορά την άσκηση αναπνοής: Είδαμε ότι διαφορετικές ενδοκοιλιακές πιέσεις έχουμε στην φάση της εισπνοής και διαφορετικές στη φάση της εκπνοής. Και σε ό,τι αφορά το υδρομασάζ, εγώ το προτιμώ πάντως, είναι πάρα πολύ καλή περίπτωση.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ (πίνακας 3)
Πριν από κάθε είδους θεραπεία, κατά τη διάρκεια της θεραπείας και μετά από κάθε ειδική θεραπεία, είναι απαραίτητη, κατά τη γνώμη μου, η χρήση των φλαβονοειδών. Βέβαια, σε αυτό θα αναφερθεί ο καθηγητής κ. Βαρώνος, κι εγώ από εκείνον έχω πειστεί για τη δράση των φλαβονοειδών. Πιστεύω ότι με την ενίσχυση του τοιχώματος των φλεβών και την αποφορά του οιδήματος από τη χρήση των φλαβονοειδών, έχουμε πάρα πολύ καλά αποτελέσματα. Αρκεί, όμως, να έχουμε σωστές δόσεις. Έχω παρατηρήσει ότι με 1 και με 2 χάπια του συγκεκριμένου σκευάσματος, το αποτέλεσμα δεν είναι το μέγιστο δυνατό. Εάν, όμως, δώσω θεραπεία για αιμορροΐδες σε άτομο το οποίο έχει κιρσούς, που η θεραπεία είναι πολύ περισσότερη σε χάπια από ότι είναι για τους κιρσούς, τότε βλέπω μία μεγάλη αποσυμφόρηση των κιρσών παράλληλα με τη θεραπεία των αιμορροΐδων. Γι' αυτό με ενδιαφέρει, ανάλογα με τα κιλά του ασθενούς και με την εκτίμηση του ιατρού, να είναι σωστή η δόση του φαρμάκου. Τελικά, το προσδόκιμο της όλης θεραπείας θα πρέπει να είναι κάπως έτσι. Ευχαριστώ πολύ.

 

 

HOMEPAGE