<<< Προηγούμενη σελίδα

Η μεσοθεραπεία στη Δερματολογία:
Υλικά και φαρμακολογία

Mesotherapy in Dermatology:
Drugs and pharmacology

Χ. Ζωγραφάκης
Δερματολογικό Τμήμα Γενικού
Νοσοκομείου Νίκαιας
«Αγ. Παντελεήμων»

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
Η μεσοθεραπεία ξεκίνησε στη Γαλλία από τον Dr Michel Pistor το 1952 ως θεραπευτική μέθοδος έγχυσης μείγματος ουσιών στο χόριο, στα πλαίσια αντιμετώπισης διαφόρων παθήσεων. Σήμερα η δυναμική της μεθόδου εντοπίζεται στην Αισθητική Ιατρική για την αναζωογόνηση και ανανέωση του δέρματος, την αντιμετώπιση της φωτογήρανσης, των ρυτίδων και λεπτών γραμμών και την απομάκρυνση του τοπικού πάχους.

Λέξεις κλειδιά: Μεσοθεραπεία, φαρμακολογία, λιποδυστροφία.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η μεσοθεραπεία ξεκίνησε στην Γαλλία από τον Dr Michel Pistor το 1952 και αναγνωρίστηκε από τη Γαλλική Εθνική Ακαδημία Ιατρικής το 1987.
Στην κλασική της έκδοση περιλαμβάνει την ενδοδερμική έγχυση μικροποσοτήτων βιταμινών, ιχνοστοιχείων, φυτικών εκχυλισμάτων, φαρμάκων και αμινοξέων με στόχο την «έγχυση στο σωστό σημείο, τη σωστή στιγμή».
Αρχικά χρησιμοποιήθηκε στη θεραπεία αγγειοπαθειών, στην αθλητική Τραυματιολογία, σε λοιμώδη νοσήματα, στη Ρευματολογία και στη Δερματολογία, τη δεκαετία του 90. Ξεκινώντας από τη Γαλλία η μέθοδος τροποποιήθηκε με την εφαρμογή βαθύτερων εγχύσεων στο υπόδερμα (2-6mm) και τη χρήση μεγαλύτερων ποσοτήτων φαρμάκων.

ΜΕΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ
Σήμερα η δυναμική της μεθόδου εντοπίζεται στην Αισθητική Ιατρική για την αναζωογόνηση και ανανέωση του δέρματος, την αντιμετώπιση της φωτογήρανσης, των ρυτίδων και των λεπτών γραμμών. Στην Αμερική η εφαρμογή της μεσοθεραπείας στην αντιμετώπιση του τοπικού πάχους και της κυτταρίτιδας με τη χρήση της φωσφατιδυλοχολίνης (Lipostabil), σκευάσματος που δεν έχει πάρει έγκριση από το FDA για καμία χρήση, έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και καυστικές ανακοινώσεις.
Η Αμερικανική Εταιρεία Αισθητικής Πλαστικής Χειρουργικής (American Society for Aesthetic Plastic Surgery), έκανε την εξής ανακοίνωση στς 31 Μαρτίου 2005: "Fat-Melting Fad: Too Good to be True? When you have practitioners with varying backgrounds and training who are experimenting with drug combinations in the hope that something may be effective, this certainly raises a red flag".
Σε ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά: «Όταν ιατροί με ποικίλα υπόβαθρα και διαφορετική εκπαίδευση πειραματίζονται με συνδυασμούς φαρμάκων, με την ελπίδα ότι ίσως φανούν αποτελεσματικοί, τότε σίγουρα προκύπτουν σημεία συναγερμού».

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΥΛΙΚΑ
ΣΤΗ ΜΕΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η μεσοθεραπεία χρησιμοποιεί την έγχυση διαλυμάτων δραστικών ουσιών και αναισθητικού, η αναλογία των οποίων δεν είναι σταθερή, εξαρτάται από την κατάσταση που αντιμετωπίζεται, την περιοχή που γίνονται οι εγχύσεις και ποικίλλει από ιατρό σε ιατρό, ενώ τροποποιείται και από ασθενή σε ασθενή. Για την απομάκρυνση π.χ. του τοπικού πάχους υπάρχουν δεκάδες διαφορετικές συνταγές:
- Το Fat Melt αποτελείται από φωσφατιδυλοχολίνη, αμινοφυλλίνη, L-καρνιτίνη, προκαΐνη ή λιδοκαΐνη.
- Αμινοφυλλίνη, εκχύλισμα αγκινάρας, tiratricol και λιδοκαΐνη.
- Πεντοξυφυλλίνη, trissilinol , αμινοφυλλίνη, tiratricol και λιδοκαΐνη.
- Υοχιμβίνη, βουφλομεδίλη, L-καρνιτίνη, tiratricol και λιδοκαΐνη.
Τα χορηγούμενα υλικά λαμβάνονται έτοιμα για χρήση με τις αντίστοιχες «ενδείξεις» σε κιτ από εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο ή παραγγέλνονται ως παρασκευάσματα σε εξειδικευμένα φαρμακεία.
Η πληθώρα συνταγών για την αντιμετώπιση της ίδιας κατάστασης με διαφορετικά δραστικά συστατικά δημιουργεί προβλήματα:
- Είναι άγνωστο ποιο πραγματικά είναι κάθε φορά το δραστικό συστατικό.
- Σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται φυτικά εκχυλίσματα που αποτελούνται με τη σειρά τους από δεκάδες ενώσεις με διαφορετικές φαρμακολογικές ιδιότητες.
- Είναι δύσκολο να γίνουν κλινικές μελέτες.
Οι συχνότερα χρησιμοποιούμενες ουσίες στη μεσοθεραπεία παρουσιάζονται στον πίνακα 1.

ΜΕΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΑ ΑΝΑΙΣΘΗΤΙΚΑ
Σχεδόν όλες οι συνταγές μεσοθεραπείας περιέχουν διαλύματα τοπικών αναισθητικών: λιδοκαΐνης 1-2% ή προκαΐνης 1-2%.

Προκαΐνη
Τοπικό αναισθητικό μικρής διάρκειας, εστέρας του παρα-αμινοβενζοϊκού οξέος, το οποίο μεταβολίζεται από την ψευδοχολινεστεράση του πλάσματος σε παρα-αμινοβενζοϊκό οξύ (PABA), στο οποίο είναι δυνατόν να παρουσιαστούν αντιδράσεις υπερευαισθησίας. Επιπλέον, υπάρχει ο κίνδυνος αλλεργικών αντιδράσεων από την ύπαρξη στο σκεύασμα διθειώδους νατρίου. Δεν είναι συμβατό με την αμινοφυλλίνη. Προκαλεί τοπική αγγειοδιαστολή και υπάρχει δυνατότητα χορήγησης 350-600mg.

Λιδοκαΐνη
Τοπικό αναισθητικό αμιδικού τύπου με ελαφρά ισχυρότερη αναισθητική δράση από την προκαΐνη, το οποίο μεταβολίζεται κυρίως στο ήπαρ. Η τοξικότητά του αφορά συχνότερα το καρδιαγγειακό και το ΚΝΣ. Προκαλεί σπανιότερα από την προκαΐνη αντιδράσεις υπερευαισθησίας τύπου Ι και σπάνια μεθαιμοσφαιριναιμία. Η έγχυσή του προκαλεί τοπική αγγειοσυστολή και η χορηγούμενη δόση είναι 0.5- 30ml διαλύματος 1%.

ΜΕΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
ΤΗΣ ΛΙΠΟΔΥΣΤΡΟΦΙΑΣ
Τα συνηθέστερα συστατικά των συνταγών μεσοθεραπείας για την αντιμετώπιση της αυξημένης τοπικής εναπόθεσης λίπους και της λιποδυστροφίας («κυτταρίτιδας») είναι:
- Φάρμακα: φωσφατιδυλοχολίνη/δεσοξυχολικό, αμινοφυλλίνη, καφεΐνη, ισοπροτερενόλη, L-καρνιτίνη
- Φυτικά εκχυλίσματα: μελίλωτου, υοχυμβίνης, ρουτίνης και αγκινάρας
- Υαλουρονιδάση.
Φωσφατιδυλοχολίνη
Η φωσφατιδυλοχολίνη είναι ένα γλυκεροφωσφολιπίδιο που αποτελεί στον άνθρωπο τη σημαντικότερη διατροφική πηγή χολίνης. Αποτελείται από μία φωσφορική ομάδα, δύο λιπαρά οξέα και μία χολίνη. Αποτελεί το κύριο φωσφολιπίδιο όλων των κυτταρικών μεμβρανών καθώς και όλων των κυκλοφορούντων λιποπρωτεϊνών και είναι βασικό λειτουργικό συστατικό των φυσικών ρυθμιστών της επιφανειακής τάσης στους πνεύμονες και το πεπτικό. Αποτελεί συστατικό της χολής απαραίτητο για τη γαλακτωματοποίηση, την απορρόφηση και τη μεταφορά του λίπους και την αποθήκευση χολίνης.
Έχει χρησιμοποιηθεί σε:
- Ηπατοπάθειες: οξεία και χρόνια ιογενή ηπατίτιδα, κίρρωση, λιπώδη διήθηση, φαρμακευτική ηπατίτιδα, τοξική ηπατίτιδα.
- Υπερλιπιδαιμίες: αυξάνει τη διαλυτότητα της χοληστερόλης, μεταβάλλει τη σύνθεση του αποθηκευμένου λίπους και αναστέλλει το σχηματισμό της αθηρωματικής πλάκας. Χορηγείται ενδοφλέβια στη λιπώδη εμβολή.
- Διπολική ψύχωση: αυξάνει τα επίπεδα χολίνης στον εγκέφαλο(;)
- Νόσος Alzheimer: αντιφατικά ευρήματα.
Κυκλοφορεί με το όνομα Lipostabil της Aventis σε ενέσιμη ή από το στόμα μορφή για καρδιολογική χρήση.
Η χρήση της σε συνταγές μεσοθεραπείας ξεκίνησε στην Ιταλία με την εφαρμογή της στη θεραπεία των ξανθελασμάτων. Σήμερα χρησιμοποιείται ευρέως "off the label" στην Ευρώπη και την Αμερική για την αντιμετώπιση της αυξημένης τοπικής εναπόθεσης λίπους1-3.
Νεότερα δεδομένα δείχνουν ότι το κύριο δραστικό συστατικό στο σκεύασμα φωσφατιδυλοχολίνης είναι το δεσοξυχολικό νάτριο, το οποίο λειτουργεί ως απορρυπαντικό προκαλώντας τη μη ειδική λύση των κυτταρικών μεμβρανών των λιποκυττάρων[4].

Αμινοφυλλίνη[5]
Χρησιμοποιείται στις συνταγές μεσοθεραπείας για την απομάκρυνση του τοπικού πάχους και την αντιμετώπιση της «κυτταρίτιδας» σε πυκνότητα 25mg/ml.
Η λιπόλυση μέσα στο λιποκύτταρο επάγεται από τη διέγερση των β-αδρενεργικών υποδοχέων της κυτταρικής μεμβράνης και την αύξηση της συγκέντρωσης του ενδοκυττάριου c-AMP. Η αμινοφυλλίνη αναστέλλει τη δράση της φωσφοδιεστεράσης και αυξάνει τα επίπεδα του ενδοκυττάριου c-AMP.
Το διάλυμα αμινοφυλλίνης είναι αλκαλικό και δεν επιτρέπεται η ανάμειξή του με όξινα διαλύματα. Περιέχει αιθυλενοδιαμίνη και υπάρχει κίνδυνος αντίδρασης υπερευαισθησίας, καθώς και ανεπιθύμητων ενεργειών από την ερεθιστική δράση του στο πεπτικό και τη διέγερση του ΚΝΣ.

Καφεΐνη[6]
Αλκαλοειδές που ανήκει στην ίδια κατηγορία με τη θεοφυλλίνη, τις μεθυλοξανθίνες, και χρησιμοποιείται αντί για αυτή σε συνταγές ως λιπολυτικό για την αντιμετώπιση του τοπικού λίπους και της κυτταρίτιδας, σε πυκνότητα 50 mg/ml. Προκαλεί ανεπιθύμητες ενέργειες από το ΚΝΣ. Απαγορεύεται στην κύηση και στο θηλασμό. Προσοχή απαιτείται σε ασθενείς με έλκος και σε καρδιοπάθειες. Δεν αναμειγνύεται με την υοχιμβίνη.

Ισοπροτερενόλη[7]
Συμπαθητικομιμητικό, δρα στους β-αδρενεργικούς υποδοχείς και διεγείρει τη λιπόλυση, δρα διεγερτικά στο ΚΝΣ, την καρδιά, προκαλεί περιφερική αγγειοδιαστολή με πτώση της διαστολικής πίεσης, ενώ προκαλεί και βρογχοδιαστολή. Ανεπιθύμητες ενέργειες αποτελούν η ταχυκαρδία, οι αρρυθμίες, η υπόταση. Δεν θα πρέπει να χορηγείται με αδρεναλίνη.

L- καρνιτίνη[8]
Μόριο-μεταφορέας των λιπαρών οξέων μακράς αλυσίδας, μέσα από την έσω μιτοχονδριακή μεμβράνη, για οξείδωση και παραγωγή ενέργειας. Χρησιμοποιείται στην ισχαιμική καρδιοπάθεια, σε υπερλιπιδαιμίες, στο σύνδρομο χρόνιας κόπωσης και την ν. Alzheimer. Είναι σχετικά ακίνδυνο αλλά απαιτείται προσοχή σε ασθενείς με ιστορικό σπασμών. Αποτελεί συστατικό σε συνταγές μεσοθεραπείας για την απομάκρυνση του τοπικού λίπους, σε συγκέντρωση 500mg/ml.

Μελίλωτος
Βότανο που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της χρόνιας φλεβικής ανεπάρκειας και του λεμφοιδήματος, το εκχύλισμα του οποίου περιέχει τουλάχιστον 17% κουμαρίνη, κουμαρικό οξύ και υδροκουμαρίνη. Χρειάζεται προσοχή σε ασθενείς που λαμβάνουν αντιπηκτικά, ενώ σε μεγάλη δόση υπάρχει κίνδυνος ηπατικής βλάβης. Περιέχεται σε συνταγές μεσοθεραπείας για την αντιμετώπιση της «κυτταρίτιδας».

Υοχιμβίνη[9]
Αλκαλοειδές από το φλοιό του δέντρου κορυάνθου (Corynanthe yohimbe). Δρα πιθανά με τον αποκλεισμό των α2-αδρενεργικών υποδοχέων, αυξημένων στο λιπώδη ιστό της κοιλιακής χώρας στους άνδρες και στους γλουτούς - μηρούς στις γυναίκες. Αυξάνει την αιματική ροή στο λιπώδη ιστό και χρησιμοποιείται ως αφροδισιακό και για την αντιμετώπιση της ανδρικής ανικανότητας. Ανεπιθύμητες ενέργειες αποτελούν το σύνδρομο ερυθηματώδους λύκου, η υπέρταση, η ταχυκαρδία, η αϋπνία και σε μεγάλες δόσεις η υπόταση, οι καρδιακές αρρυθμίες και ο θάνατος.

Ρουτίνη[10]
Το φλαβονοειδές ρουτίνη βρίσκεται σε πολλά φρούτα, ιδιαίτερα στο φλοιό του μήλου, στα λαχανικά και στο μαύρο τσάι. Οι αντιοξειδωτικές ιδιότητές της οφείλονται στο μεταβολίτη κερσετίνη. Χρησιμοποιείται στην αντιμετώπιση του οιδήματος από φλεβική στάση. Έχει αντιφλεγμονώδη δράση, αυξάνει τα επίπεδα γλουταθειόνης και εμποδίζει την υπεροξείδωση των λιπιδίων, ενώ αναστέλλει επίσης την οξείδωση της βιταμίνης C. Υπάρχει κίνδυνος αντίδρασης με νιτρικά και νιτρώδη άλατα και σχηματισμός μεταλλαξιογόνων ενώσεων.

Αγκινάρα[11,12]
Το εκχύλισμα του φύλλου περιέχει:
- Οξέα: Phenolic έως 2%, caffeic acid, mono- και dicaffeoylquinic acid παράγωγα, π.χ. κυναρίνη (1,5-di-O-caffeoylquinic acids) και χλωρογενικό οξύ (μονο-παράγωγο).
- Φλαβονοειδή 0,1-1%: Flavone glycosides π.χ. luteolin-7β-rutinoside (scolymoside), luteolin-7β-D-glucoside και luteolin-4β-D-glucoside.
- Πτητικά έλαια: Σεσκιτερπένια β-selinene και caryophyllene (κύριο), eugenol, phenylacetaldehyde, decanal, oct-1-en-3-one, hex-1-en-3-one και non-trans-2-enal.
- Άλλα συστατικά: Φυτοστερόλες (taraxasterol και β-taraxasterol), ταννίνες, γλυκολικό και γλυκερικό οξέα, σάκχαρα, ινουλίνη, ένζυμα συμπεριλαμβανομένων υπεροξειδασών, κυναροπικρίνη και άλλες σεσκιτερπενικές (sesquiterpene) λακτόνες, π.χ. grosheimin, cynarotriol.
Αναστέλλει τη βιοσύνθεση της χοληστερόλης και έχει αντιλιπιδαιμική, αντιοξειδωτική και ηπατοπροστατευτική δράση.
Δεν είναι γνωστό ποια συστατικά του εκχυλίσματος ευθύνονται για τις αντίστοιχες δράσεις. Η κυναροπικρίνη και άλλα σεσκουτερπένια που περιέχονται στο εκχύλισμα μπορούν να προκαλέσουν βαρύτατες αντιδράσεις υπερευαισθησίας σε ασθενείς με ευαισθησία στην οικογένεια των σύνθετων (χρυσάνθεμα).

Πεντοξυφυλλίνη[13]
Συνθετικό παράγωγο διμεθυλοξανθίνης, δομικά συγγενικό με την καφεΐνη και τη θεοφυλλίνη, με κυρίως αιματολογική δράση. Αυξάνει την ελαστικότητα των ερυθροκυττάρων και ελαττώνει τη γλοιότητα του αίματος, ελαττώνει τη συγκολητικότητα των αιμοπεταλίων και αναστέλλει την παραγωγή του TNF-a. Χρησιμοποιείται στην περιφερική αποφρακτική αρτηριοπάθεια. Πρέπει να αποφεύγεται σε αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδιακή αρρυθμία ή έμφραγμα του μυοκαρδίου. Στη μεσοθεραπεία χρησιμοποιείται για τη βελτίωση της τοπικής κυκλοφορίας σε συνδυασμό με λιπολυτικά συστατικά.

Βουφλομεδίλη[14]
Η υδροχλωρική βουφλομεδίλη είναι ένα αγγειοδιασταλτικό που χρησιμοποιείται σε περιφερικές αγγειοπάθειες και στην ισχαιμική εγκεφαλοπάθεια. Μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερικές διαταραχές, κεφαλαλγία, ίλιγγο, φαρμακευτικό εξάνθημα και κνησμό. Χρησιμοποιείται στη μεσοθεραπεία σε πυκνότητα 1% για τη βελτίωση της τοπικής κυκλοφορίας σε συνδυασμό με λιπολυτικά συστατικά. Συνδυαζόμενο με βιοτίνη 10mg/ml και δεξπανθενόλη 250mg/ml χρησιμοποιείται στη διάχυτη αλωπεκία.

Tiratricol
Μεταβολίτης της τριιωδοθυρονίνης με μικρότερη δραστικότητα.
Χρησιμοποιήθηκε ως συμπλήρωμα διατροφής για την απώλεια σωματικού βάρους. Το 1999 το FDΑ15 συνέστησε την αποφυγή χρήσης προϊόντων που περιείχαν την ουσία, αφού καταγράφηκαν πολλές περιπτώσεις ασθενών που παρουσίασαν κόπωση, μεγάλη απώλεια βάρους και διαρροϊκό σύνδρομο και σε ορισμένες περιπτώσεις έμφραγμα του μυοκαρδίου. Στη μεσοθεραπεία δεν έχουν αναφερθεί ανεπιθύμητες ενέργειες, ίσως εξαιτίας της πολύ μικρής δόσης με την οποία χρησιμοποιείται ως λιπολυτικό (700-1400μgr).

Υαλουρονιδάση[16]
Κεκαθαρμένο ένζυμο ζωικής προέλευσης, δρα τροποποιώντας τη διαπερατότητα της θεμέλιας ουσίας μέσω της υδρόλυσης του υαλουρονικού οξέος. Ελαττώνει προσωρινά το ιξώδες της θεμέλιας ουσίας και διευκολύνει τη διάχυση υγρών μέσα στους ιστούς. Η φυσιολογική δομή επανέρχεται σε 24-48 ώρες μετά τη χορήγηση. Χρησιμοποιείται για τον περιορισμό της ιστικής καταστροφής κατά την εξαγγείωση ενδοφλέβια χορηγούμενων φαρμάκων. Υπάρχει κίνδυνος αλλεργικών αντιδράσεων και αναφυλαξίας. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε τοπικές λοιμώξεις.

ΥΛΙΚΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ,
ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΗΡΑΝΣΗΣ, ΤΩΝ ΡΥΤΙΔΩΝ ΚΑΙ ΛΕΠΤΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ
Βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, υαλουρονικό οξύ, γλυκολικό οξύ, ρετινοϊκό οξύ, L-καρνιτίνη, υοχιμβίνη, 17-β-οιστραδιόλη, α-λιποϊκό οξύ, GAG (γλυκοζαμινογλυκάνες), DMAE (διμεθυλαμινοαιθανόλη), thymomodulin.

Υαλουρονικό (ΗΑ)
Απλό στη δομή βιοπολυμερές, αποτελούμενο από γραμμικές, μη διακλαδισμένες δισακχαριδικές ομάδες γλυκουρονικού οξέος και Ν-ακετυλογλυκοζαμίνης. Χαρακτηριστική ιδιότητά του είναι η σύνδεση μέσω υδρογονικών δεσμών με νερό. Ένα (1) gr HA μπορεί να συγκρατήσει μέχρι και 6lt νερού. Στο δέρμα αποτελεί μέσο μεταφοράς πρωτεϊνών και μεταβολιτών στα μεσοκυττάρια διαστήματα, διευκολύνει τη μετανάστευση των επιθηλιακών κυττάρων, προστατεύει από μηχανικές και χημικές κακώσεις και συγκρατεί νερό. Με την ηλικία και την επίδραση εξωγενών παραγόντων αποδομείται και καταστρέφεται. Με τη μεσοθεραπεία επανεισάγουμε υαλουρονικό οξύ στις περιοχές που έχει καταστραφεί.

17-β-οιστραδιόλη
Χρησιμοποιείται σε διαταραχές που σχετίζονται με την εμμηνόπαυση, στην πρωτοπαθή ανεπάρκεια των ωοθηκών, σε μεταστατικά ορμονοεξαρτώμενα νεοπλάσματα. Φαίνεται ότι επάγει τον πολλαπλασιασμό των ινοβλαστών και την παραγωγή κολλαγόνου και επεμβαίνει στο μεταβολισμό των γλυκοζαμινογλυκανών. Αποτελεί συστατικό των διαλυμάτων του "Meso-Lift" σε πυκνότητα 0,1%, εναλλασσόμενο με βιταμίνη C και υαλουρονικό οξύ. Αντενδείκνυται σε γυναίκες < των 40 ετών, σε κύηση, θηλασμό, Ca μαστού, ηπατοπάθεια, θρομβοφλεβίτιδα.

Γλυκοζαμινογλυκάνες
Αποτελούνται από θειική χονδροϊτίνη, 4-6-θειική δερματάνη, θειική κερατάνη, θειική ηπαράνη. Συνδέουν μεταξύ τους πρωτεΐνες και κολλαγόνο στη θεμέλιο ουσία, συνδέονται και κατακρατούν νερό. Επάγουν την παραγωγή κολλαγόνου και σταθεροποιούν τη δομή του. Χρησιμοποιούνται στο γερασμένο και χαλαρό δέρμα, στις ραβδώσεις και στις ρυτίδες.

Ασκορβικό οξύ
Η βιταμίνη C είναι βασικός παράγοντας της υδροξυλίωσης της λυσίνης και της προλίνης, αμινοξέων απαραίτητων στη σύνθεση και τη λειτουργία του κολλαγόνου. Σε καλλιέργειες κυττάρων αυξάνει τους ινοβλάστες που συνθέτουν κολλαγόνο.
Επεμβαίνει στη λειτουργία αρκετών ενζύμων, στη σύνθεση της καρνιτίνης και της νοραδρεναλίνης, στο μεταβολισμό του φυλλικού οξέος, της ισταμίνης, της φαινυλαλανίνης, της τρυπτοφάνης και της τυροσίνης. Έχει αντιοξειδωτική δράση και επάγει την απορρόφηση σιδήρου από το πεπτικό. Στη μεσοθεραπεία χρησιμοποιείται στην ανανέωση του δέρματος και τη θεραπεία των ραβδώσεων. Χορηγείται σε πυκνότητα 222mg/ml.

Θύμος
Ο θύμος αδένας ελέγχει την ανάπτυξη των Τ-λεμφοκυττάρων παίζοντας κεντρικό ρόλο στην κυτταρική ανοσία και τη ρύθμιση της ανοσοαπάντησης. Η thymomodulin, μερικώς καθαρμένο εκχύλισμα θύμου μόσχου έχει χρησιμοποιηθεί στην αντιμετώπιση αυτοάνοσων παθήσεων, ανοσοανεπαρκειών, λοιμώξεων και νεοπλασμάτων. Χρησιμοποιείται στη μεσοθεραπεία σε πυκνότητα 25mg/ml για την αντιμετώπιση της φωτογήρανσης. Προβλήματα που σχετίζονται με τη χρήση της είναι η πιθανή μολυσματικότητα και η απουσία τεκμηρίωσης αποτελεσματικότητας. Συνδυάζεται με α-λιποϊκό οξύ, αντιοξειδωτικό παράγοντα και διμεθυλαμινοαιθανόλη, πρόδρομη ουσία της χολίνης - ακετυλοχολίνης, στην αντιμετώπιση του γερασμένου δέρματος

Πιρακετάμη[17]
Φάρμακο που πιθανά ενισχύει την μνήμη και άλλες διανοητικές λειτουργίες με άγνωστο μηχανισμό. Δρα στους μετασυναπτικούς υποδοχείς του γλουταμινικού οξέος, που είναι ο κύριος νευροδιαβιβαστής των οδών που είναι υπεύθυνες για τη δραστηριότητα της μνήμης στο επίπεδο του ιπποκάμπου. Ασκεί προστατευτική δράση στον εγκεφαλικό φλοιό στην υποξία, αναστέλλει τη συγκολλητικότητα των αιμοπεταλίων και ελαττώνει τη γλοιότητα του αίματος σε μεγάλες δόσεις βελτιώνοντας την περιφερική μικροκυκλοφορία.

Ginko biloba[18]
Χρησιμοποιείται το εκχύλισμα των αποξηραμένων φύλλων του δένδρου Ginko biloba. Στη Γερμανία αποτελεί το συχνότερο συνταγογραφούμενο προϊόν για διαταραχές της μνήμης και των ανώτερων εγκεφαλικών λειτουργιών. Τα φύλλα περιέχουν αμινοξέα, φλαβονοειδή και τερπενοειδή. Ανταγωνίζεται τον PAF ελαττώνοντας τη συγκολλητικότητα των αιμοπεταλίων, καθώς και την παραγωγή ελεύθερων ριζών οξυγόνου. Αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος προκαλώντας αρτηριακή αγγειοδιαστολή και ελάττωση της γλοιότητας του αίματος. Επηρεάζει το μεταβολισμό των νευροδιαβιβαστών. Στη μεσοθεραπεία χρησιμοποιείται σε συνταγές λιπόλυσης.

SUMMARY
Mesotherapy, pioneered in the 1950s by French physician Dr Michel Pistor, has a variety of applications including weight loss, cellulitis reduction, face and neck rejuvenation, and hair regrowth. Unlike other medical treatments, mesotherapy is administered directly to the desired area. This limits side-effects, reduces the possibility of drug interactions, and allows the substantial reduction in the amount of medicine utilized for each procedure.

Key words: Mesotherapy, cellulitis, pharmacology.

Διεύθυνση Αλληλογραφίας:
Χαράλαμπος Ζωγραφάκης
Σεφέρη 7
15121 Πεύκη, Αθήνα
E-mail: Charalambos.Zografakis@gmail.com

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Hexsel D, Serra M, Mazzuco R, Dal'Forno T, Zechmeister D.
Phosphatidylcholine in the treatment of localized fat. J Drugs Dermatol 2003 Oct; 2(5):511-8.
2. Rittes PG. The use of phosphatidylcholine for correction of localized fat deposits. Aesthetic Plast Surg 2003 Jul-Aug; 27(4):315-8.
3. Rose PT, Morgan M. Histological changes associated with mesotherapy for fat dissolution. J Cosmet Laser Ther 2005 Mar; 7(1):17-9.
4. Rotunda AM, Suzuki H, Moy RL, Kolodney MS. Detergent effects of sodium deoxycholate are a major feature of an injectable phosphatidylcholine formulation used for localized fat dissolution. Dermatol Surg. 2004 Jul; 30(7):1001-8.
5. Dickinson BI, Gora-Harper ML. Aminophylline for cellulite removal. Ann Pharmacother 1996 Mar; 30(3):292-3.
6. Greenway FL. The safety and efficacy of pharmaceutical and herbal caffeine and ephedrine use as a weight loss agent. Obes Rev 2001 Aug; 2(3):199-211.
7. Greenway FL, Bray GA. Regional fat loss from the thigh in obese women after adrenergic modulation. Clin Ther 1987; 9(6):663-9.
8. Rebouche CJ, Paulson DJ. Carnitine metabolism and function in humans. Ann Re. Nutr 1986; 6:41-66.
9. Carey MP, Johnson BT. Effectiveness of yohimbine in the treatment of erectile disorder: four meta-analytic integrations. Arch Sex Behav 1996; 25(4):341-360.
10. Chiffoleau A, Huguenin H, Veyrac G, Argaiz V, Dupe D, Kayser M, Bourin M, Jolliet P. Interaction entre mιlilot et acιnocoumarolι (mιlilot-ruscus aculeatus). Therapie 2001; 56:321-7.
11. Gebhardt R, Fausel M. Antioxidant and hepatoprotective effects of artichoke extracts and constituents in cultured rat hepatocytes. Toxicology in Vitro 1997; 11:669-672.
12. Romano C, et al. A case of allergy to globe artichoke and other clinical cases of rare food allergy. J Invest Allergol Clin Immunol 2000; 10: 102-104.
13. Samlaska CP, Winfield EA. Pentoxifylline. J Am Acad Dermatol 1994; 30:603-21.
14. Clissold SP, et al. Buflomedil: a review of its pharmacodynamic and pharmacokinetic properties, and therapeutic efficacy in peripheral and cerebral vascular diseases. Drugs 1987; 33:430-60.
15. Anonymous. Triax: a harmful product sold on the internet. WHO Drug Inf 2000; 14:30.
16. Watson D. Hyaluronidase. Br J Anaesth 1993; 71:422-5.
17. Ricci S, et al. Piracetam for acute ischaemic stroke. (Available in The Cochrane Library) Issue 2. Chichester, John Wiley 2004.
18. Mahady GB. Ginkgo biloba: a review of quality, safety, and efficacy. Nutr Clin Care 2001; 4(3):140-147.

HOMEPAGE