Aτοπικό
έκζεμα (ατοπική δερματίτις)
Eπιμέλεια: Ολ.-Φλ. Kαλoγήρoυ,
Π.Γ. KΩΣTAKHΣ
Δερματολογική Kλινική, Nοσοκομείο "A. Συγγρός"
Tο ατοπικό έκζεμα είναι μία από τις συνήθεις ασθένειες που επηρεάζει ένα μεγάλο
ποσοστό του πληθυσμού στις αναπτυγμένες χώρες παγκοσμίως.
H παθοφυσιολογία είναι πολυπαραγοντική και περιλαμβάνει ανοσολογικούς και μη
μηχανισμούς.
Πρόσφατα, το ατοπικό έκζεμα έχει διακριθεί σε εξωγενές (ατοπικό έκζεμα) και
ενδογενές.
Στο εξωγενές έκζεμα κυριαρχούν μηχανισμοί δια μέσου IgE. Eισπνεόμενα αλλεργιογόνα
ενώνονται με την IgE στην επιφάνεια του δερματικού αντιγόνου παρουσιάζοντας
κύτταρα Langerhans, που οδηγούν σε εκζεματικές αλλαγές του δέρματος. Nευροανοσολογικοί
μηχανισμοί παίζουν σημαντικό ρόλο, με κλινική εμφάνιση λόγω stress. Mικροβιακοί
επίσης παράγοντες συντελούν στην εμφάνιση εκζέματος. Eκτός από τη χυμική ανοσία,
μία ανισορροπία στην ανοσολογική απάντηση των T-λεμφοκυττάρων είναι παρούσα,
με κυριαρχία των TH2 στην αρχική και των TH1 στη μετέπειτα φάση του εκζέματος
(TH2 - TH1 αλλαγή). H κυτταρική ανοσολογική ανεπάρκεια έχει την τάση να αυξάνει
την ευπάθεια σε δερματικές μολύνσεις. H θεραπευτική προσέγγιση περιλαμβάνει
συστηματικά (κυκλοσπορίνη) και τοπικά (tacrolimns Pimecrolimns) ανοσοκατασταλτικά
φάρμακα, όπως επίσης και υπεριώδη ακτινοβολία (UVA1 / UVB 311, εξωσωματική φωτοχημειοθεραπεία).
Tα πλειότροπα αποτελέσματά τους έχουν αποδέκτη τα T-λεμφοκύτταρα, καθώς και
μία σειρά παραγόντων κλειδιών στη δερματική ανοσολογική απάντηση.
