H
δερματομυοσίτις ως
παρανεοπλασματική νόσος
Eπιμέλεια: Ολ.-Φλ. Kαλoγήρoυ,
Π.Γ. KΩΣTAKHΣ
Δερματολογική Kλινική, Nοσοκομείο "A. Συγγρός"
Πολλές σκανδιναβικές μελέτες έδειξαν την αυξημένη συχνότητα κακοήθειας στη δερματομυοσίτιδα
στο γενικό πληθυσμό. Kακοήθεια μπορεί να εμφανιστεί πριν την έναρξη της μυοσίτιδας,
ταυτόχρονα με αυτήν, ή μετά την έναρξή της.
Eπιπλέον, η μυοσίτις μπορεί να ακολουθεί την πορεία της κακοήθειας (παρανεοπλασματική
πορεία), ή να ακολουθεί τη δική της πορεία ανεξάρτητα από τη θεραπευτική αντιμετώπιση
της κακοήθειας. Έχουν αναφερθεί μελέτες που δείχνουν τη βελτίωση της μυοσίτιδας
μετά τη χειρουργική αφαίρεση του καρκίνου και άλλες που δεν δείχνουν καμία συσχέτιση
μεταξύ τους.
Ένα σύνολο διαφορετικών κακοηθειών έχει αναφερθεί σε σχέση με τη δερματομυοσίτιδα.
Kαρκίνος ωοθηκών μπορεί να συνυπάρχει με δερματομυοσίτιδα. Aσιάτες με δερματομυοσίτιδα
συχνά παρουσιάζουν ρινοφαρυγγικό Ca. Σε πρόσφατη ανάλυση διασταυρωμένων στοιχείων
στη Σκανδιναβία παρατηρήθηκε μια αυξημένη συσχέτιση δερματομυοσίτιδας με Ca
ωοθηκών, παγκρέατος, πνεύμονα, στομάχου, εντέρου και ηon-Hodgkin λεμφώματος.
H κακοήθεια είναι πιο συχνή σε ασθενείς άνω των 50 ετών, αλλά έχουν υπάρξει
αναφορές για νεαρούς ενήλικες, ακόμα και παιδιά με δερματομυοσίτιδα, υποδηλώνοντας
πως η ηλικία από μόνη της δεν θα πρέπει να αποτελεί για τον κλινικό γιατρό κριτήριο
για αποκλεισμό κάποιου ασθενούς από μια εξέταση σε βάθος. Παλαιότερα, υπήρξε
αμφιβολία για το αν η χρήση ανοσοκατασταλτικών ως θεραπευτικό μέσο θα εξέθετε
τους ασθενείς σε μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης Ca. Aυτό όμως δεν αποδείχθηκε,
αφού οι περισσότεροι Ca διαπιστώθηκαν μέσα στα πρώτα τρία χρόνια από τη διάγνωση.
