Πρόλογος

 



Η πρώτη αναφορά στην ενδομητρίωση ανάγεται στα 1860 από τον Rokitansky, ενώ μέχρι το 1920 λιγότερες από είκοσι δημοσιεύσεις αναφέρονταν στην αινιγματική αυτή νόσο. Το 1921, ο Sampson περιέγραψε τη θεωρία της «εμφύτευσης» με παλίνδρομη ροή αίματος της εμμήνου ρύσεως δια μέσου των σαλπίγγων, η οποία αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο όσον αφορά στην παθογένεση της ενδομητρίωσης και ενέπνευσε στη συνέχεια άλλους ερευνητές, ώστε η ενδελεχής μελέτη και έρευνα της νόσου αυτής να σημειώσει εκπληκτική πρόοδο.
Η ενδομητρίωση αποτελεί μια γυναικολογική πάθηση, η οποία αφορά εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως, ενώ η συχνότητά της σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας ανέρχεται στο 10-15%. Η επιθετική και εμμένουσα φύση της νόσου έχει ως αποτέλεσμα ουσιαστικές σωματικές και συναισθηματικές επιπτώσεις, ενώ αποτελεί σημαντική αιτία υπογονιμότητας. Ο σύγχρονος Γυναικολόγος ευρίσκεται αντιμέτωπος με τις απαιτητικές προκλήσεις, οι οποίες συνοδεύουν την επιτυχή αντιμετώπιση της νόσου. Η μυστηριώδης αυτή πάθηση αποτελεί διηνεκές πεδίο μελέτης για τους ερευνητές, αληθή πρόκληση για τους οργανωτές συστημάτων περίθαλψης και προσφιλές αντικείμενο γυναικείων οργανώσεων.
Κατά την τελευταία δεκαετία η ενδελεχής μελέτη της ενδομητρίωσης έχει σημειώσει εκπληκτική πρόοδο με την ουσιαστική διερεύνηση των γνώσεων, ως προς την παθογένεια της νόσου, τη φυσιολογία της μήτρας και του ενδομητρίου, τη σταδιοποίηση της νόσου, την αποτελεσματική φαρμακευτική και χειρουργική προσέγγιση, ενώ η τεκμηρίωση του γενετικού πολυπαραγοντικού υπόβαθρου αυτής θα συμβάλει στον προσδιορισμό των γυναικών υψηλού κινδύνου.
Σκοπός αυτού του ανασκοπικού τεύχους είναι όχι μόνο η εντρύφηση στα άδυτα της αινιγματικής αυτής νόσου, αλλά και η βελτίωση της γνώσης που σχετίζεται με την αντιμετώπιση των ασθενών με ενδομητρίωση, με την παρουσίαση των τελευταίων δεδομένων σε βασικό και κλινικό επίπεδο από διακεκριμένους επιστήμονες.

Γεώργιος Α. Πάντος

 

 

HOMEPAGE


<<< Προηγούμενη σελίδα