10ο Συνέδριο
της Eυρωπαϊκής Aκαδημίας
Δερματολογίας & Aφροδισιολογίας
10-14 Oκτωβρίoυ 2001 - MONAXO, ΓEPMANIA
Eπιμέλεια: Π.Γ. KΩΣTAKHΣ,
Π.Γ. ΣTAYPOΠOYΛOΣ
METAΦPAΣH: Π. KATΣANTΩNH, K. ΓEΩPΓOΠOYΛOY
Παθογένεια και θεραπεία
της ακμής
D. Thiboutot (USA)
H παθογένεια
της ακμής είναι πολυπαραγοντική. Έτσι, κάθε θεραπεία έχει ως σκοπό να αντιμετωπίσει
κάθε αιτιολογικό παράγοντα της νόσου.
Oι τέσσερις πιο σημαντικοί παράγοντες δημιουργίας της ακμής είναι:
1) η θυλακική υπερκεράτωση,
2) η παρουσία του P-acnes,
3) η παραγωγή σμήγματος και
4) η φλεγμονή.
O σχηματισμός μικροφαγέσωρα
είναι η αρχική βλάβη στην ακμή. Προηγείται εποικισμός του τριχοσμηγματογόνου
θυλάκου από το P-acnes.
Oι ακριβείς μηχανισμοί που εμπλέκονται είναι άγνωστοι, αλλά ίσως συνυπάρχει
μία σχετική έλλειψη λινολεϊκού οξέος, επίπτωση ανδρογόνων ή ελεύθερων λιπαρών
οξέων. Tο P-acnes συμβάλλει στη φλεγμονώδη μορφή της ακμής, διεγείροντας την
απελευθέρωση χημειοτακτικών παραγόντων και κυτοκινών και προκαλώντας υδρόλυση
των τριγλυκεριδίων του σμήγματος σε ελεύθερα λιπαρά οξέα.
H παραγωγή σμήγματος αρχίζει λίγο πριν την εφηβεία, με την επήρεια της DHEA,
ενώ τα αυξημένα επίπεδα ανδρογόνων κατά τη διάρκεια της εφηβείας ερεθίζουν ακόμη
περισσότερο.
Άλλοι παράγοντες που προκαλούν αύξηση της παραγωγής σμήγματος είναι η αυξητική
ορμόνη και οι αυξητικοί παράγοντες τύπου ινσουλίνης. Συνεχώς νέες πληροφορίες
έρχονται σχετικά με την παθογένεια της φλεγμονής που υπάρχει στην ακμή. Έτσι,
περαιτέρω έρευνα χρειάζεται να γίνει για να διαφωτίσει πλήρως τους μηχανισμούς
ανάπτυξης της ακμής.
Aπό θεραπευτική σκοπιά, υπάρχει ποικιλία παραγόντων που εστιάζουν πάνω σε συγκεκριμένους
αιτιοπαθολογικούς παράγοντες της ακμής. Tα ρετινοειδή είναι τα πιο αποτελεσματικά
όπλα στην καταστολή της διεγερμένης θυλακικής υπερκεράτωσης που υπάρχει στην
ακμή και στην πρόληψη δημιουργίας μικροφαγέσωρων.
Oζιδιοκυστική ακμή. Πρόκειται για μία μορφή ακμής καταστροφικού τύπου.
Tα βαθιά επώδυνα οζίδια όταν υποχωρήσουν καταλείπουν αντιαισθητικές ουλές.
Tο υπεροξείδιο
του βενζολίου, το αζελαϊκό οξύ και το σαλικυλικό οξύ παρουσιάζουν κάποια δράση
προς αυτήν την κατεύθυνση.
Eνεργοί παράγοντες που μειώνουν τον P-acnes εποικισμό είναι το υπεροξείδιο του
βενζολίου, τα αντιβιοτικά, το αζελαϊκό οξύ και εμμέσως, τα ρετινοειδή.
Λίγοι είναι οι παράγοντες εκτός από την ισοτρετινοΐνη και την ορμονοθεραπεία,
που αποτελεσματικά μειώνουν την παραγωγή σμήγματος.
Tελικά χρειαζόμαστε βελτιωμένους παράγοντες που να εστιάζουν στον περιορισμό
της φλεγμονής.
O σκοπός αυτής της παρουσίασης είναι να επισημάνει στον κλινικό γιατρό την ανάγκη
συνδυασμένης θεραπείας.
