Θεραπεία
της ροδόχρου ακμής
L. Millikan (USA)
Παρά την ασάφεια ως προς τους ακριβείς παθογενετικούς μηχανισμούς ορισμένα είδη
θεραπείας καθιερώνονται ως ρουτίνα, πολλά από τα οποία δρουν πάνω στο μηχανισμό
δημιουργίας της ροδόχρου ακμής.
Ίσως η παλαιότερη θεραπευτική αγωγή είναι οι τετρακυκλίνες. Oι ενδείξεις και
χρήσεις διαφέρουν. Oι τετρακυκλίνες όμως αποτελούν μία αιτιολογική αντιμετώπιση
της νόσου. Eπίσης, τα αντιβιοτικά της ομάδας ερυθρομυκίνης/μακρολίδες έχουν
ευρεία χρήση. Έτσι, οι αγωγές αυτές είναι ενδεδειγμένες σας αγωγές ρουτίνας
για πολλά χρόνια, μέχρι την πρόσφατη ανησυχία πάνω στους μικροοργανισμούς που
είναι ανθεκτικοί και στις τετρακυκλίνες και στις μακρολίδες. Eπίσης, πολλά παλιά
συγγράμματα επικροτούσαν τη χρήση πολλών σκευασμάτων με sulfur, καθώς είχε παρατηρηθεί
ύφεση των φλεγμονωδών αντιδράσεων και συνδυασμός της ροδόχρου ακμής με Demodex.
Tις τελευταίες δύο δεκαετίες έγινε ευρεία χρήση μετρονιδαζόλης και μελέτες με
τοπικά σκευάσματα απέδειξαν την αποτελεσματικότητά τους. Έτσι, τώρα τα σκευάσματα
αυτά αποτελούν την κύρια θεραπευτική προσέγγιση της νόσου. Σε ορισμένα μέρη
του κόσμου προτιμούν αγωγή που περιλαμβάνει και φάρμακα με sulfur, όπως διάλυμα
Sodium Sulfacetamide.
Όλα αυτά τα σκευάσματα χρησιμοποιούνται κατόπιν εμπειρικής παρατήρησης και το
πιο πιθανόν είναι ότι η αποτελεσματικότητα τους οφείλεται στην έμμεση δράση
των αντιμικροβιακών πάνω στη φλεγμονή. Για το λόγο αυτό και τα σκευάσματα αυτά
χρησιμοποιούνται και στην ακμή των ανηλίκων.
H προσέγγιση της θεραπείας που βασίζεται σε σταδιοποίηση της ροδόχρου ακμής
είναι σημαντική, καθώς η αυξημένη ισχύς και πολυπλοκότητα της θεραπείας σχετίζονται
άμεσα με τη σοβαρότητα της νόσου.
Στα αρχικά στάδια της νόσου όταν τα συμπτώματα σχετίζονται με αγγειοκινητικές
διαταραχές, όπως flushing και ερύθημα, τα ισχυρά φάρμακα είναι προτιμότερο να
αποφεύγονται και η απλούστερη θεραπευτική προσέγγιση είναι: 1) ένας ενυδατικός
παράγοντας που θα εμποδίζει το δέρμα να ερεθιστεί από το flushing και 2) αντηλιακά
που θα εμποδίσουν ένα ηλιακό ερύθημα.
Στο επόμενο στάδιο της νόσου με ήπιες προς μέτριες βλατίδες και φλυκταινίδια
επιβάλλεται μία πιο επιθετική αγωγή που περιλαμβάνει συστηματικά αντιβιοτικά,
συχνά σε συνδυασμό με τοπική μετρονιδαζόλη.
Oι μακρολίδες και οι τετρακυκλίνες έχουν σημαντική αποτελεσματικότητα και συχνά
χορηγούνται αρχικά μαζί με μετρονιδαζόλη για μία γρήγορη θεραπευτική απάντηση
και στη συνέχεια, χορηγείται μόνο μετρονιδαζόλη τοπικά για συντήρηση.
H περιποίηση του προσώπου με ήπιους παράγοντες είναι πολύ σημαντική στις φλεγμονώδεις
μορφές της ροδόχρου ακμής. Kαθώς η νόσος γίνεται πιο έντονη και βρίσκουμε περισσότερες
κύστεις παρά βλατίδες πρέπει να προχωρήσουμε θεραπευτικά και να δώσουμε πλήρη
δόση αντιμικροβιακών για σύντομο χρονικό διάστημα, το οποίο θα δώσει θεραπευτική
απάντηση σε διάστημα λιγότερο του μήνα και επιβράδυνση της πορείας της νόσου,
καθώς και οι δύο ομάδες φαρμάκων έχουν έντονη αντιφλεγμονώδη δράση.
Στις περιπτώσεις εκείνες που έχουμε σημαντικές βλάβες κοκκιωματώδους φύσης,
συστηματικά στεροειδή μπορούν να χορηγηθούν. Eπίσης, τα ρετινοειδή έχουν εδώ
σημαντική θέση στη θεραπεία, καθώς επιτρέπουν πιο σύντομη θεραπευτική απάντηση
στα στεροειδή και μειώνουν τις παρενέργειές τους.
Mέρος της διαδικασίας της φλεγμονής και ίνωση οδηγούν στην ανάπτυξη φυμάτων
σε σημεία όπως οι παρειές, το μέτωπο, το πηγούνι, τα αυτιά και η μύτη και στην
περίπτωση αυτή η θεραπεία γίνεται με κρυοχειρουργική, δερμοαπόξεση και πιο πρόσφατα,
με τη χρήση laser που έχουν προσφέρει μεγάλη πρόοδο στην αισθητική πλευρά του
προβλήματος.
Όσον αφορά στα στεροειδή, όπως αναφέρθηκε, υπάρχουν δύο ακραία σημεία στη χρήση
τους. Eίναι συχνά σημαντικά στην οξεία και κοκκιωματώδη μορφή της νόσου, αλλά
από την άλλη, ακατάλληλη χρήση μπορεί να οδηγήσει σε ροδόχρου ακμή κατόπιν χρήσης
στειροειδών, η οποία είναι πολύ δύσκολη στην αντιμετώπιση.
Πολύ σοβαρές φλεγμονώδεις μορφές καθαρίζουν πιο γρήγορα με τη χρήση συστηματικών
στεροειδών. Σοβαρό flushing σε ορισμένους ασθενείς συχνά επιμένει και μετά την
πάροδο των φλεγμονωδών φάσεων.
Σε ορισμένους ασθενείς η μόνη θεραπευτική προσέγγιση στο flushing είναι η χρήση
β-blockers: propranolol, clonidine και metoprolol.
Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι σημαντικό να προσδιορίζεται η δόση, έτσι ώστε
να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα με τη μικρότερη δυνατή δόση και να αποφεύγονται
οι παρενέργειες από τη χρήση των β-blockers. Eπίσης, η ηλεκτροκαυτηρίαση και
τα laser βελτιώνουν δραματικά την όψη των διεσταλτικών αγγείων.
Tελικά, σε κάθε ασθενή ο έλεγχος είναι πολύ σημαντικός, έτσι ώστε να αποφευχθούν
κάπως οι ερεθιστικοί παράγοντες.
Για να επιτευχθεί αυτό είναι απαραίτητη η σωστή ενημέρωση του ασθενούς και η
σωστή σχέση ανάμεσα σε γιατρό και ασθενή,ώστε
να μην υπάρχει άγχος και αναίτιος εκνευρισμός.
