<<< Προηγούμενη σελίδα

Ο ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ
και οι συνέπειες στον ιατρικό χώρο

Γιώργος Πατούλης
Πρόεδρος Δ.Ε.
Ε.ΕΛ.Ι.Α.
Επικεφαλής
της παράταξης «ΙΑΤΡΙΚΗ
ΕΝΟΤΗΤΑ - ΝΕΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ»

Ο Έλληνας ιατρός, τα τελευταία χρόνια, βιώνει μια συνεχή κοινωνική, επιστημονική και επαγγελματική απαξίωση. Τα αίτια είναι ποικίλα και συνδέονται με τις γενικότερες εξελίξεις στο οικονομικό και πολιτικό επίπεδο της χώρας μας. Η κύρια πηγή, πάντως, των όποιων δεινών έχουν ενσκήψει στο χώρο, είναι η αδυναμία των συνδικαλιστικών οργάνων να ασκήσουν ανεξάρτητη και ουσιαστική δράση για τη διεκδίκηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων μας.
Ο ιατρικός σύλλογος κατά την τελευταία εικοσαετία, εκπροσωπείται από κομματικούς συνδικαλιστές, οι οποίοι δρουν κατά την εισαγωγική περίοδο των αρχαιρεσιών, ως υποψήφιοι βουλευτές. Οι παρατάξεις ΔΗΚΙ (πρόσκειται στη Νέα Δημοκρατία) και ΠΑΣΚ (πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ) είχαν την πολιτική και συνδικαλιστική δυνατότητα να επηρεάσουν το ρου του ιατρικού γίγνεσθαι στη χώρα μας. Η πρώτη ως πλειοψηφούσα παράταξη, η δεύτερη γιατί είχε την κυβερνητική στήριξη.
Παρόλα αυτά, το μόνο που έχουμε ζήσει πανηγυρικά, είναι η καταβαράθρωση του ιατρού. Πρόκειται, δηλαδή, για μια πολιτική αδράνειας και απλής διαχείρισης, η οποία συντηρείται από μια συνδικαλιστική κυριαρχία.
Σε αντίθεση με την άφωνη πολιτική τόσων ετών, διάφορα μεγαλοσχήμονα στελέχη, όταν επρόκειτο για την υπεράσπιση των προσωπικών συμφερόντων τους (θεμιτών ή αθέμιτων) είχαν ισχυρή φωνή και βούληση.
Το παράδοξο είναι, ότι οι δυο αυτές παρατάξεις αλληλοκατηγορούνται!
Οι ίδιοι άνθρωποι που σήμερα κατηγορούν τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, «αύριο» πολύ πιθανόν να βρίσκονται στην ίδια θέση και από κατήγοροι να βρεθούν κατηγορούμενοι. Σύμφωνα με τις εξαγγελίες της ΔΗΚΙ, η ΠΑΣΚ ιατρών είναι υποτελής στην κυβέρνηση και δεν προσπαθεί για το συμφέρον των ιατρών.
Αργότερα, αν η Νέα Δημοκρατία βρεθεί στην εξουσία, η ΠΑΣΚ θα κατηγορεί τη ΔΗΚΙ για υποτέλεια στην κυβέρνηση.
Εύλογα αναρωτιέται κάποιος, πώς είναι δυνατόν οι ίδιοι οι άνθρωποι που έχουν τη νοοτροπία της «οσφυοκαμψίας» προς το κυρίαρχο κόμμα, να εργασθούν στην «υπηρεσία» των ιατρικών συμφερόντων; Πώς, ο εκλεγμένος με τον κομματικό μανδύα, ο οποίος «χορεύει» στους ρυθμούς του κόμματος, θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ιατρών;
- Μήπως είναι άδικο να εκπροσωπούμεθα στο ΔΣ του ΙΣΑ από διευθυντές, βολεμένους οικονομικά και επιστημονικά, ή στηριζόμενους σε μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, άσχετους με τα ουσιαστικά προβλήματα του σύγχρονου Έλληνα ιατρού, επειδή μόνο ανήκουν σε έναν οικείο, σε μας, κομματικό σχηματισμό;
- Μήπως τα προβλήματα των ιατρών είναι τα ίδια σε όλους τους επιμέρους χώρους εργασίας; Οι ψηφοφόροι ιατροί του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας, οι ειδικευόμενοι, οι συμβασιούχοι, οι ιατροί του ΙΚΑ, οι ελευθεροεπαγγελματίες, όλοι υφίστανται την ίδια αγωνία για την επαγγελματική τους τύχη.
- Μήπως δεν δόθηκε επαρκής χρόνος στις δύο μεγάλες κομματικές παρατάξεις; Είκοσι χρόνια είχε την «πρωτοκαθεδρία» η παράταξη της ΔΗΚΙ, χωρίς όμως συγχρόνως να έχει λυθεί κάποιο από τα σημαντικά προβλήματα των ιατρών.
- Μήπως αυτή τη φορά το συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να ξεφύγει από τους κομματικούς ευαγγελισμούς και τους κομματικούς εναγκαλισμούς, για να μπορέσει να συμβάλει αποτελεσματικά και ολοκληρωμένα προς το συμφέρον όλων των ιατρών;
- Μήπως, τελικά, πρέπει να το πάρουμε απόφαση, ότι η δική μας ατομική, επαγγελματική μοίρα είναι συνδεδεμένη με όλων των υπολοίπων συναδέλφων της γενιάς μας και όχι εφαπτόμενη των υποθετικών προσωπικών λύσεων και των υποσχέσεων, όσων εκμεταλλεύονται την ανάγκη μας;
- Μήπως δεν πρέπει να απενοχοποιούμε με την ψήφο μας τον κομματικό συνδικαλισμό, για τα επαυξανόμενα προβλήματα των ιατρών τα τελευταία 20 χρόνια;
Το μόνο που απομένει πια στα μέλη της Ιατρικής Κοινότητας, είναι η ανάληψη της προσωπικής ευθύνης για τις εξελίξεις στον ιατρικό χώρο.
- Να δούμε αν θέλουμε κηδεμονία από τα κόμματα και τις κυβερνήσεις στον αγώνα μας για επαγγελματικές διεκδικήσεις.
- Να σκεφτούμε αν επιθυμούμε ένα σύλλογο με αληθινό συνδικαλιστικό λόγο, δηλαδή ένα αντιπροσωπευτικό όργανο για όλους ή έναν κατ' ευφημισμόν συνδικαλιστικό φορέα.
- Να συνειδητοποιήσουμε ότι η αποχή από την εκλογική διαδικασία ή αναπαραγωγή του υπάρχοντος συνδικαλιστικού καθεστώτος στον ΙΣΑ, εν κατακλείδι το εκλογικό αποτέλεσμα, δεν αποτελεί απλώς μια εκλογική νίκη ή ήττα, αλλά καθορίζει το επιστημονικό και επαγγελματικό μας μέλλον.