TA NEA TOY EΛEYΘEPOEΠAΓΓEΛMATIA IATPOY
AΠO TO AIΓAIO
H Yγεία στην Eλλάδα είναι «άρρωστη»
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΡΓΥΡOΥΔΗΣ, MD
Πρόεδρος ΕΝ.ΕΛ.Ι.Α. Χίου
Το πρόβλημα της Υγείας, για πολλά χρόνια ταλαιπωρεί πολίτες, ιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό και κυβερνήσεις.
Διάφορες αποφάσεις, επιπόλαιες και «επαναστατικές», εφαρμόζονται και σε μικρό χρόνο μετά καταρρέουν. Κανένας δεν λαμβάνει υπ' όψιν του το παγκόσμιο και διαχρονικό αξίωμα «ότι τίποτα άδικο και ανήθικο δεν μπορεί να διαρκέσει και να επιβληθεί». Μονό η χριστή δίκαιη προς όλους και ηθική γραμμή μπορεί να έχει διαχρονικότητα και περιορισμό λαθών και αντιδράσεων. Ας έλθω επί του πρακτέου όπως ισχύει σήμερα. Θα ξεκινήσω με ένα παράδειγμα, ώστε να γίνει πλέον κατανοητό. Θα ακολουθήσουμε την πορεία ενός ασφαλισμένου κάποιου Ταμείου π.χ. του ΝΑΤ. Παρουσιάζεται λοιπόν στα εξωτερικά ιατρεία ενός κρατικού νοσοκομείου καθοδηγημένος από το Ταμείο του επειδή εμφάνισε κάποιο κολικό κοιλιάς. Γίνεται αιμοληψία, εξετάζεται από δυο τρεις ιατρούς ειδικοτήτων, κάνει μια ακτινογραφία και του κλείνουν ώρα για αξονική τομογραφία την οποία κάνει μετά από 3ημερο αφού έχει προηγηθεί υπερηχογράφημα. Ο ασφαλισμένος είναι πιθανά ευχαριστημένος παρά την όποια ταλαιπωρία του και το χάσιμο του χρόνου του μέσα στην κοσμοσυρροή των εξωτερικών ιατρείων, διότι δεν έβαλε το χέρι του στην τσέπη. Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται με χιλιάδες ασφαλισμένους των Ταμείων. Στα νοσοκομεία συνωθούνται ασθενείς και κατά φαντασία ασθενείς και το προσωπικό εγκλωβίζεται σε χιλιάδες αχρείαστες εξετάσεις ή υπερβολές προσπαθώντας να ξεχωρίσει τους πραγματικούς ασθενείς ώστε να παράσχει τις υπηρεσίες του. Η ποιότητα πέφτει, η κούραση αυξάνει και τα λάθη επακολουθούν. Στο τέλος του έτους γίνεται ο οικονομικός απολογισμός του νοσοκομείου. Τα Ταμεία του χρωστούν τεράστια ποσά. Ο λογαριασμός αποστέλλεται, αλλά τα Ταμεία, ως καθ' έξιν πλέον κακοπληρωτές, δεν εξοφλούν ή καθυστερούν την αποπληρωμή τους επί χρόνια. Έρχεται τότε το κράτος και πληρώνει τα χρέη στο νοσοκομείο με γενναία επιδότηση αντίστοιχη του χρέους διότι, όπως είναι φυσικό, δεν πρέπει να σταματήσει τη λειτουργία. Τα τεράστια όμως ποσά των κρατικών επιδοτήσεων τα πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης του παραδείγματός μας και οι συμπολίτες του με το φόρο που στο τέλος του χρόνου.
Μεταχρονολογημενα δηλαδή καλείται να πληρώσει. Δεν καταλαβαίνει έτσι ότι πληρώνει τις αμφιβόλου ποιότητας «δωρεάν» υπηρεσίες που προ μηνών του παρασχέθηκαν, υπερτιμημένες και χρυσοπληρωμένες! Σε όλο το κύκλωμα το λάθος είναι ότι ο ασθενής και γενικά ο κάθε πολίτης πληρώνει κατά τη διάρκεια της παραγωγικής του ζωής εισφορές στο Ταμείο του και είναι ηθικό και δίκαιο εκ του γεγονότος αυτού, με το Ταμείο του να έχει να κάνει. Να έχει τη δυνατότητα ελέγχου της σωστής ή μη διαχείρισης των εισφορών του που με θυσίες εμπιστεύθηκε στο Ταμείο του. Και να έχει τη δυνατότητα ελεύθερης επιλογής ιατρού όπως είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και ελάχιστα Ταμεία τηρούν και να μη γίνεται «μπαλάκι» στο νοσοκομείο, του οποίου ο θεσμοθετημένος ρόλος είναι να παρέχει δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες υπηρεσίες Υγείας. Πρέπει κάθε Ταμείο να κάνει σωστή διαχείριση των εισπράξεών του και να προγραμματίζει σωστά την πολιτική εισφορών με ανάλογη αντιπαροχή. Εάν δε πέσει δικαιολογημένα έξω και αποβεί ελλειμματικό, τότε να έρχεται το κράτος αρωγός να ενισχύει με την ανάλογη επιδότηση το Ταμείο δηλαδή τον πολίτη και τη με αίμα δοσμένη εισφορά του όπως σωστό, ηθικό και δίκαιο, κατά την άποψή μου, φαίνεται. Χρειάζεται λοιπόν εξυγίανση στη βάση του το σύστημα και δίκαιη αλλά και οικονομικότερη αντιμετώπιση των αναγκών του πολίτη. Προς τούτο το κράτος πρέπει να δείξει την ηθική του υπόσταση και το δίκαιο και ενάρετο των αποφάσεών του πέραν κάθε πολιτικής και οικονομικής σκοπιμότητας. Πρέπει να δημιουργήσει πλέγμα πρωτοβάθμιας υγείας εκτός των νοσοκομείων της χώρας και να ανακοστολογήσει τις ιατρικές αμοιβές και παροχές ιατρικών υπηρεσιών σε επίπεδα αντικειμενικά, σταματώντας να σπρώχνει τις χιλιάδες των επαγγελματιών υγείας εξ ανάγκης στην παραοικονομία. Δεν είναι δίκαιο ούτε συνετό να παραμένουν οι αμοιβές αυτές καθηλωμένες στις ήδη και τότε ακόμη υποβαθμισμένες τιμές του 1991. Δεν υπάρχει καμιά υπηρεσία η προϊόν που αυτά τα δεκατέσσερα τελευταία χρονιά να μη έχει πάρει κάποια αύξηση. Οι ιατρικές αμοιβές έχουν το θλιβερό αυτό «προνόμιο».
Πρέπει να σταματήσει η παροχή πρωτοβάθμιας υγείας από τα νοσοκομεία και αυτά να λειτουργήσουν ως δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα παροχής υπηρεσιών, αυξάνοντας έτσι τη σοβαρότητά τους και μειώνοντας τα λάθη τους, όπως γίνεται σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, και να διατηρήσουν μόνο το σύστημα των επειγόντων περιστατικών, αναδιαμορφωμένο, αρνούμενα να εξυπηρετούν τρέχοντα περιστατικά. Εκ παραλλήλου δε, να δημιουργηθούν οργανωμένες υπηρεσίες παροχής πρωτοβάθμιας υγείας εκτός νοσοκομείου, όπου θα προστρέχουν οι ασφαλισμένοι κάθε Ταμείου και θα επανδρωθούν από ιατρούς, με καθεστώς έντιμης Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης. Επιβάλλεται λοιπόν κατά τη γνώμη μου εξυγίανση στη βάση του στο σύστημα με πυλώνες την ηθική και τη δικαιοσύνη προς κάθε κατεύθυνση. Διαφορετικά, κάθε σύστημα που θα γίνει προσπάθεια να επιβληθεί, θα αποτύχει και ο Έλληνας πολίτης θα εξακολουθεί να βρίσκεται έρμαιο στα ανομολόγητα συμφέροντα σκοτεινών και συνασπισμένων κυκλωμάτων αγοράζοντας πανάκριβα υποβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας εντός και εκτός νοσοκομείων.
Το δε κράτος θα κάθεται ανήμπορο να παρακολουθεί τη διαρκώς αυξανόμενη μαύρη τρύπα των οικονομικών της Υγείας να διευρύνεται.
